4.

Liv voelde zich ongemakkelijk door de priemende ogen van Tom. ‘Wilt u iets drinken?’ Er kwam een stewardess langs in een rood pakje met een karretje waarop verschillende drankflessen waren. ‘Doe mij maar een whisky.’ Tom had iets sterks nodig om zijn opdracht door te zetten, hij kon haar niet zienderogen kwetsen. Er was iets aan haar, iets breekbaar wat ze maar al te graag wou verbergen. Maar Tom keek er recht doorheen, hij wist dat hij haar niet zomaar kon kwetsen maar het moest. Niet voor hem maar voor de band. ‘Een water alsjeblieft.’ Liv glimlachte beleefd, ze moest op haar lijn letten dus alcohol kon er alleen maar in bij een feestje. ‘Aha, op dieet?’ Tom probeerde haar uit haar schulp te lokken, hij moest haar zien te versieren en dat ging niet op de softe manier. ‘Heb jij geen belangrijkere dingen te doen dan mij lastig te vallen?’ Liv keek Tom bot aan, de vlucht was pas opgestegen maar ze werd nu al gek van hem. Er was iets aan hem wat haar zenuwachtig maakte, iets waar ze de vinger niet op kon leggen. Ook zijn blik zorgde voor zenuwen, elke keer weer was er iets terughoudend in zijn ogen. Net alsof hij er niet volledig voor wou gaan, alsof iets hem tegenhield. Tom grijnsde breed om haar opmerking. ‘Ik vind het wel sexy hoor als je zo brutaal bent.’ Tom keek haar uitdagend aan. Uit ervaring wist hij dat meisje zich aangevallen voelde als Tom zulke opmerkingen maakt. En meisjes die zich aangevallen voelen, gaan nu eenmaal brutaal doen omdat ze zich niet willen laten kennen. Liv rolde met haar ogen en dronk een slokje water uit haar flesje Spa. Tom keek vanuit zijn ooghoeken naar haar waarna hij zijn glas in één teug leegdronk. Hij was niet verliefd op haar, daar was hij zeker van, maar hij zag haar ook niet als speelgoed. Er was iets aan Liv, iets wat hem in de war bracht. ‘Genoeg over mij, laten we het eens over jou hebben.’ Liv sloeg haar rechterbeen over haar linker en keek Tom recht in de ogen. ‘Stalk je mij, of kom ik je toevallig overal tegen?’ Liv was er bijna zeker van dat dit geen toeval was, wat deed hij op de receptie? Haar ouders hadden heel de feestzaal van het hotelcomplex afgehuurd dus Tom kon niet naar een feest of receptie zijn geweest. ‘Mijn vriend logeert in dat hotel en ik moet naar Washington voor zaken.’ loog Tom soepel. Eigenlijk had hij zelf een kamer gehuurd om ervoor te zorgen dat hij Liv zou tegenkomen en hij moest niet naar Washington maar hij zou haar nog eens verrassen in Portland, op de filmset. Liv zuchtte en rolde met haar ogen. ‘Maar goed dat je geen acteur bent, je kunt helemaal niet liegen.’ Liv lachte speels waardoor Tom nog meer schuldgevoelens kreeg. ‘Euhm.’ Liv en Tom keken beiden om omdat een meisje verlegen kuchte. ‘Mag ik een handtekening en een foto ?’ Liv glimlachte vriendelijk haar fanglimlach naar het klein, blond meisje. Ze was hoogstens 15 jaar oud maar leek jongen doordat ze enkel wat mascara ophad. ‘Natuurlijk.’ Tom grijnsde breed en strekte zijn hand uit naar het blad dat de fan vast had. Het meisje keek even paniekerig naar Liv, het was duidelijk dat ze niet wist wat te doen. ‘Liv?’ Liv lachte en knikte. ‘Geef maar liefje.’ Ze boog zich over Tom heen naar het meisje en pakte pen en papier uit Tom zijn handen. Tom was duidelijk verbaasd dat het meisje hem niet kende, dat ze niet zijn handtekening maar die van Liv wou. ‘Hoe heet je?’ Liv keek haar lief aan, ze was geamuseerd door Tom zijn gezichtsuitdrukking. Vriendelijk gaf ze haar een handtekening en keen Tom toen aan. ‘Wil je even een foto maken?’ vroeg ze lachend terwijl Tom haar half boos aankeek. Het meisje bedankte haar en liep terug naar zijn plaats terwijl Tom haar nakeek. ‘Ze kende me niet eens.’ zei hij verbaasd. Liv keek hem lachend aan. ‘Wen er maar aan dat er beroemdere mensen zijn dan jou.’