Hoofdstuk 1

'Fayline, Fayline!’ Gilt een stem naast mijn oor. Woest schrik ik wakker en mep ik wild om me heen.
‘Wat denk jij te doen!’ gilt Neil, mijn beste vriend.
‘Ow, jij bent het maar’ zeg ik, ‘waarom maak je me wakker?’ vraag ik slaperig terwijl ik mijn hoofd weer neerleg en het me gemakkelijk maak.
‘Uhm… ja, even nadenken… ow ja! Kijk daar!’ en hij wijst naar professor Snape.
‘Wat doe jij in mijn slaapkamer!’ roep ik verdwaast en boos uit.
Snape loopt naar me toe en wijst met zijn vinger naar me, dat word vast gezellig…
‘Ik zou u het vertellen, mevrouw’ het mevrouw sprak hij nogal schamper uit, ‘JIJ ligt te slapen in MIJN les! Dan merk ik pas dat ik in een klaslokaal zit en mijn klasgenoten allemaal naar me kijken.
‘Wat moeten jullie? Is er wat te zien?’ vraag ik gepikeerd. Ik laat iedereen mijn dodelijkste blik zien.
Snel kijken ze allemaal de andere kant uit, alleen Snape blijft naar me staren.
‘Wat moet je nou?’ vraag ik hem, maar blijkbaar kwam het er niet erg aardig uit want de hele klas kijkt me geschokt aan. Ze verwachten dat ik er gelijk uit gestuurd word, maar dat gebeurt niet. Dumbledore is namelijk mijn vader. Als Snape me eruit stuurt moet ik naar mijn vader en hij doet er niet heel erg veel aan. Ik ben er een paar keer door Snape uit gestuurd, maar toen heb ik gewoon gezellig boterbier met mijn vader gedronken.
Snape trekt wit weg, nog erger dan hij al was, en gaat dan verder met zijn les. Ik leun achterover, opletten ga ik toch niet meer doen en Snape had me er nu uit kunnen sturen als hij had gewild. Neil kijkt me bewonderend aan, ik weet al wat hij straks gaat zeggen tegen me als de les af is. Het is niet dat hij voorspelbaar is of zo, maar dat zegt hij altijd als ik zoiets doe. De rest van de les gaat langzaam voorbij en ik hoor Snape alleen maar wat onzin ratelen. Gelukkig hoef ik er niet naar te luisteren, overgaan lukt toch wel, die ene les maakt niet uit.

‘Dat jij dat durfte!’ roept Neil bewonderend uit als we het lokaal uit zijn en door de lange gang lopen. Ik glimlach, ‘Zoveel kan hij toch ook niet tegen me doen? Hij weet dat het geen zin heeft, ik heb alleen maar meer vrije tijd als hij me wegstuurt.’
Neil grinnikt, ‘Inderdaad, hij kan er niet zo veel aan doen. Ik zou willen dat het voor mij ook zo makkelijk is.’ Hij zucht, ‘Waar zullen we heen gaan? De volgende les of lol maken.’
Ik denk na, de volgende les is Kruidenkunde en eigenlijk vind ik dat wel een heel leuk vak, maar Neil haat het.
‘Kruidenkunde’ beslis ik.
‘Het was leuk om te leven, maar doei wereld’ zegt hij dramatisch en hij laat zich op de grond vallen en blijft liggen. Ik loop door. Hij verwacht dat ik stop, maar ik wil wel op tijd komen bij mijn lievelingsles, de rest kan me gestolen worden. Neil komt langzaam overeind en rent me achter na.
‘Toe nou, dit word , mijn dood!’ zeurt hij.
‘Kom op dramaquin, mevrouw Stronk vind je nooit aardig als je niet komt!’ ik weet dat professor Stronk hem niet aardig vind, maar dat komt vooral omdat hij vaak spijbelt en niet zijn best doet. Ik kom ook wel eens niet, maar doe wel mijn best. Voor ons liggen de kassen en ik loop er vrolijk heen en hoor Neil achter me aan strompelend de hele tijd ‘nee! Red me...’ roepen.