De bakker en de pannenkoeken

In een oud huisje ergens aan de rand van het dorp woont een bakker, maar hij was niet zomaar een bakker, nee, deze bakker maakte de lekkerste en beste pannenkoeken die er ooit hebben bestaan.
Op een dag zij de bakker tegen zijn vrouw.
,,vrouwlief, de meel is op.” En hij ging op pad om nieuwe meel te halen.
Een paar dagen later zei hij weer tegen zijn vrouw.
,,vrouwlief, de eieren zijn op.” En hij ging op pad om nieuwe eieren te halen.
Het scheelde niet veel tijd of hij zei weer tegen zijn vrouw.
,,vrouwlief, de melk is op.” En ook deze keer ging hij op pad om nieuwe melk te halen.
Zijn tocht bracht hem langs vele boerderijen en vele winkels, maar overal bleek de melk op te zijn.
De boer bleef doorzoeken en hij wou het niet graag toegeven, maar uiteindelijk ging hij verslagen weer terug op pad naar huis.
Al snel naderde hij een kruising.
,,ah mijn waarde heer, u ziet er verloren uit.”
Onder de wegwijzer had zich een oud vrouwtje verscholen tussen het hoge gras.
,,ik kan in de wijde omgeving geen melk vinden.” Biechtte de bakker op.
,,en zonder kan ik geen pannenkoeken bakken.”
De oude vrouw maakte een begrijpend geluid en wroette in haar oude jutte tas.
,,hier heeft u een flesje melk, maar pas ermee op.”
De boer nam dankbaar de twee literfles aan en probeerde de vrouw een prijs te laten noemen, maar zij schudde haar hoofd. ,,één enkele pannenkoek staat voldoende.”
Met hernieuwde energie liep de man naar huis met de fles melk in zijn hand.
,,vrouwlief, laat de boter in de pan !”
En zo ging de man aan de slag met bakken.
Zodra hij de melk bij het beslag doormengde merkte hij dat wanneer hij de fles weer neerzette die nog net zo vol zat als toen hij hem kreeg.
,,vooruit, aangezien ik genoeg melk heb kan er bij deze pannenkoek nog wel wat bij.”
Maar daar vergiste hij zich in, want zodra hij de pannenkoek voor de tweede keer de lucht in gooide schreeuwde deze en plakte hij zichzelf vast aan het plafond.
,,asjemenou.” Riep de pannenkoek. ,,wat bent u met me van plan?”
De bakker keek naar de pannenkoek.
,,ik ben jou aan het bakken, zodat ik je daarna op kan eten.”
De pannenkoek maakte een huiverend geluid. ,,sorry hoor, maar dat kan niet gebeuren.”
,,waarom niet?”
,,Ik laat me niet opeten door u!”
Zuchtend liet de bakker de pannenkoek voor wat hij was en begon aan een tweede pannenkoek te bakken.
Maar ook deze belande op een gegeven moment al mopperend naast de andere aan het plafond.
Al snel volgde er een derde en een vierde, met z’n allen foeterden ze de bakker af.
De bakker zelf gooide het mengsel weg en begon aan een nieuwe en lette erop dat hij dit keer minder melk gebruikte dan anders.
En zo ging het prima.
,,maar wat moet ik nou met jullie? Als jullie daar blijven hangen schimmelen jullie.”
De pannenkoeken voerden even een overleg.
,,alleen zij die waardig zijn mogen ons eten.” Besloot de eerste pannenkoek.
,,Maar waar vind ik zulke mensen?”
De pannenkoeken lachten. ,,vogel dat zelf maar uit, wij blijven hier hangen.”
En zo volgden er al snel een aantal dagen, de bakker ging op pad, maar hij kwam geen enkel mens tegen die hij waardig achtte.
Weer op weg naar huis kwam hij de oude vrouw tegen bij de kruising.
,,hoe gaat het met de pannenkoeken?”
De bakker vertelde de oude vrouw over de pannenkoeken aan zijn plafond.
,,ach, lieve hemel, heeft u te veel melk gebruikt?”
De bakker beaamde dit en de vrouw stond op.
,,dan zal ik eens een hartig woordje met ze spreken.” En samen gingen ze op pad.
De pannenkoeken hingen er nog, vrolijk en wel, gebabbel en geschater galmde door de keuken heen.
,,wel, wel wel waardige pannenkoeken.” Kirde het vrouwtje terwijl ze de keuken van de bakker binnen kwam lopen.
,,mij is ten ore gekomen dat jullie jezelf niet op laat eten ?”
Er klonk goedstemmend gemompel en gegiechel vanaf het plafond.
,,wel, mijn maag knort al een hele lange tijd, zo lang dat ik vergeten ben wanneer het precies begon, maakt mij dat een waardig iemand wellis waar?”
De pannenkoeken gingen met elkaar in overleg.
,,goed, wij hebben u waardig geacht om ons op te eten.”
En nadat dit gezegd te hebben vielen ze één voor één van het plafond af, zo op het bord dat de bakker voor hen ophield en kwamen ze in de maag terecht van het oude heksenvrouwtje door wie het in eerste instantie ook allemaal begonnen was door de bakker van magische melk te voorzien.
,,zo zie je maar weer, wie goed doet komt goed tegemoet.”