85. || Rainbows ||

"Nu even geen tijd voor eten Niall. Trein." herinnerde Justin me eraan en trok me mee. Misschien konden we de trein van 5 uur nog halen. Maar ik had zo'n honger! "Jus, please?" vroeg ik terwijl ik zijn tempo probeerde bij te houden. "Nee Niall. Trein." zei Justin weer streng. We liepen inmiddels al het station op en onze trein stond te wachten. Ik wou Justin nog zeggen dat we geen kaartje hadden, maar hij had me de trein al in getrokken en met luid gestommel reed de trein weg. "Zullen we ons even omkleden?" stelde Justin vrolijk voor. Ik keek hem stomverbaasd aan. "Hier?" vroeg ik hem en keek rond. We stonden in het middenstuk van de trein, er zaten 2 andere mensen. En de rest van de wagonnen zaten vol met mensen. "Nee, in de wc natuurlijk." zei Justin op een achterlijke toon. Ik keek hem nog verbaasder aan. Was hij serieus? Aan zijn gezicht te zien wel...
"Kom." zei hij en sleurde me weer mee. De mensen in de wagon keken ons geïrriteerd aan toen we langs stormden. Bij de wc aangekomen deed Justin het hokje open en duwde me erin. Hij propte zichzelf er onhandig bij. "Justin, dit past niet." zuchte ik. Hij keek me met een eigenwijze blik aan. "Past prima. Nou trek je trui en nieuwe broek aan." zei hij en gaf me de tas met mijn chino®enboogponyvest. Justin trok snel een ander shirt aan. Ik wurmde mijn vest over mijn hoofd, maar mijn hoofd zat vast. "Jwustin?" vroeg ik. Joh het was hier donker ^^
"Ja? Oh uh ja ik help je." hoorde ik hem zeggen en hij begon aan mijn vest te trekken. "Ja harder!" riep ik. Mijn hoofd was bijna door het gat heen. "Bijna!" riep Justin net voor mijn hoofd weer tevoorschijn kwam. Ik hoorde de deurklink klikken en trok snel mijn Chino aan. Toen ik de man die de deur had geopend, blozend zag kijken besefte ik dat dit een foute situatie was. "H-het is niet wat het lijkt." zei ik terwijl ik mijn gulp dichtritste.