Hoofdstuk 5

Met Harry in mijn hoofd loop ik weer naar boven. Ik laat me achterover vallen op mijn bed. Zo speel ik net nog een keer in mijn gedachten af. En nog een keer. Steeds blijf ik bij de zoen hangen. Ik schrik wakker als ik beneden mijn moeder hoor binnen komen.
‘Hé!’ Roept ze.
Snel sta ik op en ren naar beneden om haar te begroeten.
‘Hé, mam, ik ben gevraagd naar een feest, mag ik?’ Zeg ik tijdens onze knuffel.
Ze duwt me iets van zich af en kijkt me aan met een grote grijns.
‘Door wie?’ vraagt ze wenkbrauwwiebelend.
‘Iemand.’ Antwoord ik vaag.
‘Kan hij goed zoenen of gaan jullie dat daar doen?’ Vraagt ze uit het niets, typisch mijn moeder. Ik schrik niet van de vraag, maar ik voel mijn wangen wel rood worden. ‘Ja dus.’
Ze loopt naar de woonkamer en zet daar haar tas neer. Onderweg weer terug naar de gang, trekt ze haar jas uit.
‘Mam?’ Ze stopt en kijkt me vragend aan. Volgens mij is ze mijn vraag vergeten, dus herinner ik haar eraan met puppyogen. Ze begint te lachen.
‘Wanneer is dat dan?’ Vraagt ze dan.
SHIT! Dat ben ik helemaal vergeten te vragen. Ik denk diep na of hij het bij de deur misschien heeft gezegd. Nope. Ik heb z’n nummer ook niet. Wacht Niall ging ook. Met mijn hand ga ik over mijn broekzakken en uiteindelijk vis ik er mijn mobieltje uit.
‘Wacht even, hoor.’ Zeg ik tegen mijn moeder voor ik Niall bel.
Snel type ik Niall’s nummer in en hij belt. De telefoon gaat over en mijn beste vriend neemt op.
‘Yo Olly!’ Hoor ik hem vrolijk zeggen. Mijn lippen krullen omhoog.
‘Nailler!’
‘Jij belde, why?’
‘Wanneer is dat feestje?’
‘Ehm, morgen. Heeft Harry je dat niet vertelt?’
‘Hij was het vergeten, denk ik.’
‘Hij duwde zeker gelijk zijn tong in je mond? Dan snap ik het wel.’
Ik voel mijn wangen kleuren en lach het weg. Waarna ik heel droog ‘nee’ zeg.
Tegenover me staat nog steeds mijn moeder. Ze kijkt me vragend aan.
‘Hé, Niall, ik zie je morgen wel, oké’
‘Geef Harry een zoen van me!’ Roept hij voor ik ophang.
Mijn mobiel glijd weer in mijn broekzak. Ik vertel mijn moeder wanneer het feest is. Ze kijkt me lang en bedenkelijk aan.
‘Ja natuurlijk.’ Zegt ze uiteindelijk. ‘Maar…’ Ik kijk haar vragend aan. ‘we gaan samen je outfit kopen. Ik wil niet dat je er uitziet als die meisjes in van die films, hoor. Je hoeft niet besprongen te worden.’ Nog voor ze haar zin kan afmaken spring ik al in haar armen om haar te bedanken.