Let the walls break down (atl) 5

"Mensen verliezen waar je veel van hield is niet gemakkelijk. Mijn reactie daarop is me wegsteken, amper praten, doen zoals ik nu doe. Jou laat ik toe in mijn kamer te komen omdat Ivy je nodig heeft. Moest Ivy er niet zijn zou je hier niet binnenkomen. Ik kan er niets aandoen. Ik heb door al die verliezen, zeg maar, muren rond me opgebouwd. Ze zijn torenhoog en moeilijk af te breken. Het gevolg is dat ik telkens na enkele weken adoptie terug kom naar het weeshuis." Jack nestelt zich op mijn bed met in zijn ene arm Ivy en zijn andere arm legt hij rond mij en trekt me tegen zich aan. "Slaap maar, ik let wel op Ivy." Ik laat mijn hoofd rusten tegen Jack zijn schouder. Dan bedenk ik ineens dat Zack normaal voor Ivy zou meezorgen in plaats van Jack. "Jack, Zack zei dat hij voor Ivy zou mee helpen zorgen. Waarom ben jij het dan eigenlijk die er de hele tijd is?" Zachtjes begint hij te lachen. "Zack moest haar eens even vasthouden, je had hem moeten zien doen. Hij is nogal onhandig als het op kinderen aankomt. Toen ze ook nog eens begon te huilen heb ik haar maar weer overgenomen en heeft hij voorgesteld dat ik maar beter voor haar kon helpen zorgen." Ik knik, nestel me wat beter en val snel in slaap.

"Jack, ga slapen, je ziet er heel moe uit en je ogen gaan zo dichtvallen." Voorzichtig neem ik een slapende Ivy uit zijn armen en zet me recht. Jack laat zich omvallen op mijn bed en valt meteen in slaap. Ik leg een deken over hem en kijk nog eens naar Ivy die lijkt wakker te worden zonder wenen deze keer. Ik geef haar eten, doe haar kleedjes aan en ga wandelen met haar. Op die manier kan Jack slapen zonder lawaai.

"Hé, weet je waar Jack is? We klopten op zijn deur maar hij deed niet open en toen we binnen gingen was hij niet in zijn bed. We hebben al heel het gebouw afgezocht maar we lijken hem niet te vinden. Binnen een uur moeten we weer liedjes spelen." ratelt Zack wanneer hij me terug ziet binnenkomen van de wandeling. "Hij ligt te slapen in mijn bed. Ivy huilde deze nacht weer en hij heeft haar de hele tijd vastgehouden. Hij heeft geen oog dicht gedaan tot deze morgen. Ik zei hem te slapen en hij is gecrasht in mijn bed." leg ik hem uit. "Oké, maak hem wakker. We hebben hem nodig." Ik knik en loop naar mijn kamer.

"Jack... Jack, wakker worden. Binnen een uur moeten jullie weer spelen." Ik por hem enkele keren en eindelijk komt er beweging in Jacks lichaam. "Ik wil slapen" klaagt hij. "Op hoeveel tijd geraak je gekleed en klaar om te spelen?" Hij lijkt zijn schouders op te halen. "Minder dan een kwartier en op minder dan 5 minuten?" antwoordt hij onverschillig. "Slaap dan nog maar even, ik maak je binnen 3 kwartier wel wakker. Je kan maar beter nog wat slaap hebben want je ziet er niet uit." Jack draait zich naar me toe. "En bedankt, ik voel me ineens zoveel beter" zegt hij sarcastisch. "sorry maar het is gewoon zo. Zwijg en slaap" Hij laat zijn hoofd weer op mijn kussen vallen en slaapt als een blok verder.

Ik ben met Ivy aan het spelen wanneer er op mijn deur geklopt wordt. Ik kijk eens naar Jack om te checken of hij nog slaapt, hij heeft nog een kwartier rust en die wil ik hem ten volle gunnen. Stil loop ik naar de deur. Het is Peyton die aan de andere kant van de deur staat.