• 005 Maxine Grace Scott

De volgende morgen werd ik wakker door mijn wekker. Met mijn hand zocht ik naar het ‘Snooze’ knopje en drukte erop. Ik stond recht deed mijn werk kleren aan en mijn haar in een staart. Ik liep naar de keuken waar mijn vader de krant aan het lezen was. “Ben je nu al wakker? En waarom heb je – je werk kleren aan?” vroeg hij verbaasd. “Omdat ik achter een half uur moet gaan werken.” Antwoorde ik en pakte een glas uit de kast en schonk er wat fruitsap in. “Je hoeft niet te gaan werken vandaag , mama heeft je ziek gemeld.” – “Waarom?!” vroeg ik. “Maxine , je kunt zo niet gaan werken. Als je weer een aanval krijgt , wat ga je dan doen?” ik zuchtte. “Als je zo denkt kan ik nooit meer gaan werken!” – “Max , doe eens rustig. Mama en ik willen alleen het beste voor jou.” Zei hij op een rustige toon. “Denk dan ook eens aan hoe ik me voel! Jullie behandelen me als ik niets meer kan , dat kwetst me! Begrijp dat alsjeblieft. Ik wil niet ziek zijn , ik wil het niet.” tranen rolde over mijn wangen. “Maxine kalmeer een beetje!” riep hij toen hij zag dat ik geen adem meer kreeg. Ik begon weer te trillen en ik kon er niks aandoen. Hij sloeg zijn armen rond me en ging op een stoel in de keuken zitten. “Wat is er hier aan de hand?” vroeg mijn moeder toen ze de keuken binnen kwam gelopen. “Ze heeft alweer een aanval gehad.” Zuchtte mijn vader. Bang keek ik mijn moeder aan. “Als je nog één aanval krijgt ga ik terug met je naar het zieken huis.” Zei ze en ik knikte. “Mag ik alsjeblieft gaan werken?” geschrokken keken mijn ouders me aan. “Zou je dat wel doen?” vroeg mijn vader. “Papa , alsjeblieft. Ik ben misschien wel ziek , maar ik wil niet zo behandeld worden. En er komen deze week zeer belangrijke gasten. Alles moet er perfect uit zien.” Zei ik.
Mijn moeder schudde haar hoofd. “Greet, misschien moeten we haar toch laten gaan.” Zei mijn vader tegen mijn moeder.
Na even overtuigen had ze dan toch toegegeven en was ik onder weg naar het hotel.
“Hey Shannon.” Begroette ik haar en drukte een kus op haar wang. “Omg Max! ik dacht dat je ziek was! En achter een paar dagen komen de belangrijke gasten!” riep ze enthousiast. “ Ik voel me al beter dus ben ik toch gekomen. En misschien zijn die gasten wel helemaal niet zo speciaal.” – “Maxine Grace Scott! Als James het zegt zullen ze dat wel zijn! Misschien is het wel Barak Obama!” riep ze. “Shann , doe normaal en ga werken.” Lachte ik. "Ga zelf!" - "Waar is James? Dan zeg ik dat ik er wel ben." zei ik. "Hij is in de vergaderruimte." zei Shannon. "Oke dankje! Veel plezier hier bij de receptie." - "Graag gedaan en jij ook veel plezier met eten rond brengen , Maxie!"




Omg! We hebben al 38 abo's! :'D <3
DANKJEDANKJEDANKJEDANKJE!
we love you!