Surprise lesson

Desiree p.o.v

Ik rende snel naar Lin toe, en knielde bij haar neer. 'Lin! Linnie wordt wakker!' Ik zag de jongen die de bal had gegooid geschokt kijken. Hij werd aan de kant geduwd door Emmett. Emmett tilde Linnie zonder enige moeite op en keek me aan. 'Kom mee.' zei hij met een stem die ik lager had verwacht. We liepen naar het kamertje van de verpleger. 'Jasper. Bel Carlisle, hij kan helpen.' Ik had niet eens doorgehad dat Jasper mee was gelopen. Ik legde een kussen onder Lin's hoofd. Het duurde niet lang voordat degene genaamd Carlisle binnen kwam lopen. Hij zag er jong uit, misschien begin twintig, met blond achterover gekamd haar en net zulke gouden ogen als de Cullens. Hij stelde zich voor. 'Hey ik ben dokter Carlisle Cullen. Jongens, wat is het probleem? Jasper klonk dringend.' Jasper trok zijn mond open. Dit was de eerste keer dat ik hem echt hoorde spreken. 'Linda kreeg een basketbal tegen d'r hoofd en viel bewusteloos neer. Ze is nog niet wakker geworden. Ik dacht dat jij misschien kon kijken hoe ernstig het was.' Zijn stem was kalm. Toen de dokter zei dat alles okay was, en Lin alleen een gekneusde neus had, was ik iets gerustgesteld. Toch had ik nog een licht paniekerig gevoel, omdat Linnie nog steeds niet wakker was. Opeens voelde ik weer een totale kalmte en rust. Net als eerder in de klas, kwam dit heel plotseling opzetten... Hoe het kwam wist ik niet. Ik zag Carlisle met een goedkeurende blik naar Jasper kijken, al wist ik niet waarom. Emmett kwam naast me staan. 'Dude, mag ik je zo noemen?' Ik knikte. 'Wees maar gerust, ze zal zo wel weer wakker worden, en we zullen samen bij d'r blijven toch? Dan is ze ook niet alleen als ze wakker word.' Hij legde z'n hand op m'n schouder. Carlisle en Jasper liepen weg. En mijn ongeruste gevoel kwam terug. Niet veel later werd Lin wakker. Ik pakte d'r hand vast. 'Alles goed?' Ze knikte. Ik was opgelucht. 'Ik heb je hier naartoe gedragen, en m'n vader is komen kijken hoe erg het was. Je hebt alleen een gekneusde neus.' Lin keek Emmett aan en begon spontaan te glimlachen. Ze kwam niet goed uit d'r woorden. 'Bedankt... Hopelijk was het niet te zwaar voor je...' Emmett gooide z'n hoofd in z'n nek en begon te lachen. Een diepe bulderende lach. 'Nee joh, helemaal niet.' Hij knipoogde naar haar en Lin werd rood. 'Kan je staan?' vroeg ik. Linnie stond op en knikte. Daarna zuchtte ze. 'Gelukkig hebben we nog maar 1 lesuur. Zullen we?' Emmett gaf haar nog een klopje op d'r schouder en mij een knipoog en toen liep hij weg. Ik keek op m'n lesrooster. 'Vreemde talen... Weet je ook welke vreemde taal?' Lin haalde d'r schouders op. 'Nee, m'n vader heeft die uitgekozen en wilde niet vertellen welke taal hij had gekozen voor ons. Dus op goed geluk dan maar hè.' We liepen naar het aangegeven lokaal. Toen we de deur opendeden zei de leraar heel vrolijk: 'Konnichiwa!' Lin en ik keken elkaar heel blij aan. Japans! Ik wist niet eens dat ze die les gaven hier op Forks High. De leraar stelde zich aan ons voor. 'Mijn naam is Tsukiyomi Ikuto. Ik zal jullie dit jaar Japans geven. Vanaf volgende week stromen er nog twee leerlingen in bij dit vak, omdat het ze wel interessant leek. Alsjeblieft, neem plaats.' Er waren nog heel veel plaatsen vrij. Ik keek even de klas rond en zag een bekend gezicht. De koper harige jongen. Wedden dat hij Cullen heet? De les was snel voorbij, en ik liep naar hem toe terwijl Lin met de leraar aan het praten was. 'Hey, ik ben Desiree. Maar noem me maar Dude. Ben je familie van Jasper?' Mijn hart sloeg op hol alleen al bij het noemen van zijn naam. De jongen knikte. 'Ik ben Edward Cullen. Leuk je te ontmoeten.' Hij glimlachte. 'Oh voor als je het wilt weten, nee Jasper heeft geen verborgen tattoo's ofzo.' Ik keek Edward geschrokken aan. Kon hij m'n gedachten lezen ofzo? Er was iets vreemds met deze familie...