Hoofdstuk 2.

“Dear Dairy."
Ik legde mijn pen neer en begon me af te vragen of dat dit wel cool was. Want ja, een jongen met een dagboek… Ik besloot om niet te denken aan anderen en alleen aan mezelf, het was namelijk mijn leven, mijn dagboek en mijn beslissing. Als ik het leuk vond om een dagboek te hebben en daar in te schrijven, deed ik dat. Ik pakte mijn pen weer van de grond af en ging verder.
“Vanochtend hebben we via de telefoon te horen gekregen dat we gaan studeren. Ik ben benieuwd hoe het daar zal zijn en hoe de mensen gaan reageren. Natuurlijk gaan ze heel overdreven aardig doen tegen ons, en alle andere dingen, zoals gewoonlijk. Daar heb ik dus echt geen zin in. Ik hoop gewoon dat het een leuke studie wordt, en daardoor niet weg hoeven te gaan. En het meeste van allen: Dat we lol hebben, en nieuwe ECHTE vrienden maken.”

De bel ging en ik liep naar beneden. De andere jongens waren niet thuis, ze gingen naar de bioscoop met hun vriendinnetjes, wat ik dus niet kon doen want ik had er geen. Misschien ging dat dit jaar wel veranderen…. Ik deed open en hoopte dat het niet weer een massa van paparazzi was. Ik had namelijk geen hoed of bril opgezet, maar deed gewoon nonchalant de deur open in mijn joggingbroek en een te groot t- shirt. Ik kon hopen wat ik wou, maar de paparazzi stond zoals gewoonlijk voor mijn deur, en daar had ik nu dus echt geen zin in. Snel deed ik de deur dicht en liep weer terug naar boven. “Serieus! Ik liep net naar beneden, en voor de zoveelste keer deze week stond de paparazzi voor de deur. Hebben ze dan ook niks anders te doen dan mij irriteren!” Geërgerd gooide ik mijn dagboek op de grond en liep naar de gordijnen toe. Ik deed ze maar snel dicht, voordat ze foto’s zouden maken van mij in mijn kamer, terwijl ik in mijn dagboek aan het schrijven ben. Dan zul je de volgende dag wel in de krant zien: “Niall van de boyband One Direction heeft een dagboek!” en dat wou ik dus echt niet, dan kreeg ik zeker de rest van mijn leven in elke interview te horen of dat ik mijn dagboek mee had, of zoiets dergelijks. Ik pakte mijn dagboek weer van de grond af en deed het licht aan, zodat ik wat kon zien. Ik pakte mijn pen weer en begon voor de derde keer vandaag weer te schrijven. “ Voor de zekerheid heb ik de gordijnen dicht gedaan, want paparazzi kan overal verschijnen… Jammer genoeg… Ik weet eigenlijk niks meer om te schrijven, en ga denk ik naar de stad om een paar nieuwe kleren te shoppen voor morgen. Ik moet natuurlijk wel een goede indruk maken op mijn nieuwe school. Wens me succes. Bye, Niall.”

Ik legde nu definitief mijn pen en dagboek weg, voor deze dag en kleedde me om. Ik wou niet dat ze dadelijk nog meer foto’s zouden maken van mij in deze kleren, anders zouden ze dadelijk misschien gaan denken dat ik een sloddervos ben. Eigenlijk boeide het me niet zoveel, maar voor de zekerheid kleedde ik me toch maar om. In mijn andere kleren liep ik naar beneden, pakte nog snel een appel mee en ging naar de stad.