16

Boven op mijn spullen leg ik de fotolijstjes neer en sluit met gemak mijn koffer. Ik geef mijn uil Brownie een koekje en aai even over zijn bruine veren heen, hij krijst vrolijk. Ik pak mijn koffer en de kooi van Brownie en loop door naar de leerlingenkamer die vol staat met kinderen die afscheid nemen van elkaar. 'Ik zie jou over een weekje lange!' Ik herken deze stem als die van Roy en draai me om en geef hem een onzekere knuffel en knik 'Ja ik zou er zijn met Leah' Hij zegt me gedag en loopt weer naar zijn vrienden, het was gistere nog dat ik een klein kriebeltje in me maag kreeg als Roy me een knuffel gaf maar nu? Niet meer dan een goede vriend. Ik glimlach bij het idee dat het weer goed is tussen mij en Paul. Mijn blik gaat de leerlingenkamer door en blijft hangen bij een bijna witblonde jongen en loop er op af. 'Wel schrijven he blondie?' grinnik ik, hij draait zich geiriteerd om en glimlacht als hij mij ziet en knikt. Korzel die achter Draco staat steekt zijn hand op en grijnst, ik gun hem niet meer dan een blik. Ik vind het al walgelijk zat om naar hem te kijken. Als ik Leah en Paul zie staan loop ik er op af. 'Heerlijk om weer even naar huis te gaan' zucht Leah, ik knik, ik heb me moeder wel echt gemist! 'Kom we gaan kijken of we Embry, Seth, Jacob en Quil kunnen vinden' zegt Paul en we lopen gehoorzaam achter hem aan en zwaaien af en toe een bekende gedag. Als we het clubje vinden gaan we erbij staan. 'Oke Ashley nu moet je opletten' zeggen Fred en George me in koor, ik knik en kijk naar vilder die ze aanwijzen. 'We hebben mevrouw Norks een liefdesdrankje gevoerd' ik grinnik en zie inderdaad dat de kat zich helemaal aan de lelijke concierge klamt die niet meer weet wat hij moet doen. We staan ze nog even uit te lachen en dan word er geroepen dat we echt naar de trein moeten. 'Veel succes hier Harry!' en zwaai nog naar hem. Hij moet hier blijven samen met Griffel, vast een lieve meid maar veel te bedweterig voor mij.

De treinreis verliep snel en we zien de ouders aan staan die ongeduldig op hun kinderen staan te wachten. We pakken onze spullen en ik kijk gemakkelijk over de andere kinderen heen en zie mijn moeder staan, ik glimlach en ren naar haar toe en geef haar een knuffel. Ja ik ben echt een moederskindje