Chapter 3

Door gerammel aan de deur wordt je wakker uit je dagdroom en kijk je verbaasd naar Jake die in de deuropening staat. “wat doe jij nou weer hier?” “Andy vroeg of ik langskwam.” “okee whatever.” Je laat je van het aanrecht afzakken en loopt de keuken uit. Je pakt je tas van de trap en trekt je jas aan. Net voordat je de deur achter je dicht slaat, roep je nog even dat je weg bent.

Wanneer je in het park op een bankje zit te tekenen, voel je ineens dat er iets op je voeten gaat liggen. Als je kijkt zie je dat het een Jack Russel puppy is. “hey kleintje, waar kom jij nou vandaan?” je pakt hem op en zet hem naast je op de bank. Het hondje gaat tegen je aan liggen met zijn koppie op je schoot. “Bones, wat doe jij nou weer daar?” Het hondje kijkt op en begint te kwispelen. “hey, sorry dat Bones je lastig valt.” Je kijkt op en ziet een super knappe jongen staan. “hey, nee hoor ze viel me niet lastig. Ik vond t wel gezellig.” De jongen lacht naar je en komt naast je zitten. “wat zat je te tekenen?” Je kijkt de jongen niet begrijpend aan. De jongen wijst naar je kladblok. “ow dat, niets bijzonders hoor.” “laat eens zien” Je geeft je kladblok aan de jongen en die bladert hem op zijn gemak door. Bij de voor laatste zakt zijn mond open. “wauw, deze is echt mooi. Wie is het” Je kijkt op en begint te blozen. “uhm, gewoon zomaar iemand.” “okee, hij is wel echt heel mooi.” “thanks.” “ik ben Chris trouwens.” Hij steekt zijn hand uit en je pakt hem aan. “ik ben Taylor.” Jullie praten nog een hele tijd, totdat het echt donker word. “ik denk dat ik maar eens terug ga naar huis, mijn huisgenoot zou zich wel afvragen waar ik blijf.” “ja ik denk dat ik ook maar ga, volgens mij wil Bones slapen.” En net op dat moment begint het hondje te gapen. Je glimlacht, pakt je tekenblok en wil opstaan. “wacht, zou ik misschien je nummer mogen. Dan kunnen we nog een keer afspreken als jij dat wil.” “ja is goed.” je geeft je nummer en loopt daarna naar huis. Net voordat je het park uitloopt zwaai je nog even naar Chris.