De 100e Hongerspelen - 76

Wond uitkuisen, zalf dun smeren, een spuit per dag, afdekken. Pijnstillers als het nodig is, maximum twee per dag, halve dag tussen laten.


Vania glimlachte. Meteen nam ze het potje zalf en zo voorzichtig ze kon smeerde ze een laag in Ians wond. Ian gilde het uit van de pijn, en Seija reikte hem een fles water en een pijnstiller aan. Dankbaar nam Ian het aan. Vania nam de eerste van de drie spuiten en spoot die in vlak boven de wonde. Met een windel dekte ze alles netjes af.
“Je bent geweldig lieverd”, zuchtte Ian.
“Jij ook, dat je het zo lang hebt volgehouden”, glimlachte Vania. Ze gaf hem weer een zoen. “Seija, is er iemand die onze richting uitkomt of te dicht in de buurt is?”
“Nee, waarom?”
“Dan blijven we hier”, besloot Vania. “Ik ga een paar strikken zetten.” Ze nam de touwen uit haar rugzak en die van Ian.
“Wat ga je doen?”, vroeg Rue.
“Eten proberen vinden”, zei Vania. “Ik ben zo terug hoor.”
“Mag ik mee?”, bedelde Rue. Vania aarzelde. “Goed dan”, stemde ze in.