Chapter 4: het bal || kroonprinses

Marie-Louize Adelaide Evangeline van Koningsbloede
Louize werd wakker en schoot meteen overeind. Vandaag was het bal! Ze luiterde niet naar de bediendes en at haar ontbijt snel op. Ze huppelde bijna naar de badkamer en begon te zingen in bad. Ze deed een simpele groene fluwelen jurk aan die makkelijk te verwisselen was en liet haar haar los. Vandaag hoefde ze ook niet naar de lessen en ze dwaalde door het kasteel. Ze ging de bibliotheek binnen en bekeek lukraak watboeken. Vandaag was ze te ongeduldig om te borduren of om te lezen, dus ging ze een wandelingetje maken in de tuin. Na een paar uur was het eindelijk tijd om zich klaar te maken en Louize nam nog een bad. Ze werd in haar jurk gehesen en opgetut. Haar haar werd gedaan en haar masker lag klaar. Ze werd door de kasteelgangen begelijd naar haar koets die al klaar stond en ze was opweg.

Het leuke aan een gemaskerd bal is dat je niet weet wie iedereen is en dus maaken de standen minder uit. Niemand weet dat Louize de kroonprinses is en je bent volkomen afhankelijk van je uiterlijk, dans mogelijkheden en of je goed in adelijke gesprekken voeren bent. Iedereen kijkt dan niet tegen je op omdat je toevallig hoog geboren bent. De koets minderd vaart en stopt uiteindelijk. louize stapt uit en beweegt zich richting van de filla. Boven aan de enorme marmere trap staat de gast heer, hij verwelkomt iedereen. Als Louize bijna bovenaan is schrik ze. de heer heeft een zwart pak en een masker met een snavel. Presies zoals in de droom. Van schrik stapt louize bijna mis en moet een stapje terug doen om haar evenwicht te hervinden. Met een rood gezicht komt ze bovenaan. Hij maakt een buiginkje en ik maak een reveranse. ''Welkom op het bal, mijne vrouwe.'' Zij hij beleefd. En ik zeg beleefd wat terug.

De balzaal is al best vol en Louize mengt zich tussen de gasten. Ze gaat bij een taveltje staan waar een paar damens staan te roddelen. Ze neemt haar toneel rol op en speelt het niets wetende meisje en gaat bij het groepje staan. ''Hallo'' zegt ze. ''Hallo.''
''Goededag.''
''Hallo.''
''Dag.'' Zeggen de damens terug. ''Wist je dat, er gerugten zijn dat de kroonprinses op het bal is?'' Begint de jongste en molligste van het stel. ''Oh, ja?'' Zij louize. Het meisje knikte heftig en begon een heel verhaal te vertellen tewijl de damens doorpratte over iets anders. ''Ja, een bediende van haar is een goede vriendin van mijn kamer meisje en zo kom ik veel te weten. Het is raar dat ze op zo'n bal verschijnd. Normaalgesproken komt ze helemaal nergens. Alsof de koning en konigin haar opgesloten houden in het kasteel. Dat snap ik wel hoor, ik bedoel het is hun enichste kind, als ik in hun plaats was zou ik dat ook doen.'' Zo ratelde ze de hele tijd door terwijl louize soms 'Oh, ja' of 'Nee!' of 'Dat meen je niet' Zij. Louize luisterde namelijk ook naar de andere damens, die het over veel ergere dingen hadden zoals complotten en geheime liefdes. Zo blijk het dat de dochter van een of andere gravin een geheime liefde was begonnen met de stal jongen, schandalig! Of dat er aan de andere kant van de wereld gerugten zijn dat er daar een opstand kon uitbreken, en dat er al complotten gesmeden werden.
Complotten zijn niet taboe, teminste complotten van andere verre landen. Al je er achtergekomen bent dat er word gecomploteerd tegen de koning Moet je dat omiddelijk melden en er voor de rest niet over spreken. Na een half uur kletsen en roddelen vertrok ze naar de verkleed vertrekken en daar werd ze in haar dans jurk geholpen. Die zat veel fijner en was veel lichter dat die jurk met die zware koepel rok. En even later begaf ze zich weer naar de balzaal. Haar arm was een beetje lam van het eerdere masker dat ze de hele tijd voor haar gezicht moest houden, gelukkig had dit masker twee fluwele lindjes die om haar hoofd gebonden zaten. In de balzaal was de muziek al begonnen en louize liep naar de kant van de dansvloer. Daar was ze nog geen vijf tellen aangekomen of de eerste jongeman dook al op. Ze dansden en vervolgens zochten ze weer een nieuwe partner. Als laatse kwam de gastheer van deze avond opdagen. Hij was jong en knap, zelfs met zijn masker. De meeste meisjes werden al rood van verliefdheid als hij langsliep. Hij stond bekend om zijn, knapheid, zijn slimheid, zijn flirten en om zijn mistrieusheid. Hij keek de menichte rond en toen hij louize zag liep hij op haar af. ''Mag ik deze dans van u?'' Hij maakte een buiginkje en hield zijn hand op. Verlegen knikte Louize terwijl ze haar hand op die van hem legde. ze bewogen naar de dansvloer en louize negeerde de jaloerse blikken van de andere meisjes. Ze dansde een paar liedjes toen er een wals werd ingezet. Hij legde zelfverzekerd een hand op haar middel en zij verlegen een op zijn schouder. Ze stonden iets dichter bij elkaar dan gepast was maar raakte elkaar niet aan. Hij dansde goddelijk. Alles was presies zoals in haar droom, de kleurige en dansende personen, de muffe geur in de lucht die licht naar gas rook, alsof er gas lekte, en de man in het zwart met het vogelsnavel masker. Toen was het liedje voorbij en lieten we elkaar los. Hij glimlacht naar me en voor ik iets kon zeggen was hij al verdwenen in de menichte. Een beetje teleur gesteld liet ze zich weer omkleden in haar gastenkamer. De rode jurk was het ingewikkelds en het grootst dus duurde het langer om die aan te trekken. Maar uiteindelijk was de jurk aan en liet ze een ander kapsel maken. Deze was ingevlogten maar de helft liet ze in krullen naar beneden vallen.

Toen ze weer in de balzaal verscheen was de spanning al toegenomen. Het was bijna het momend om de maskers af te zetten. Louize keek de menichte rond maar zach de gastheer niet, jammer. Toen sloeg de klok twaalf uur en bij de laatste slag moesten de maskers af. Louize bracht haar handen naar de strik achter op haar hoofd die exstra los was gemaakt zodat ze het masker makkelijk af kon doen. De lindjes waren los en ze hield het masker in haar hand voor haar gezicht. De twaalfde 'dong' sloeg en iedereen deed zijn of haar masker af. Hier en daar herkende Louize wat mensen van hoge adel die ze eerder had ontmoet. Maar in tegenstelling tot louize, kende iedereen haar wel. Om haar heen klonken geschrokken zuchten en ademhalingen die zich langzaam door de zaal verspreidde. De jongens met wie ze had gedansd, glimlachte breed en de meisjes met wie ze gekletst heb begonnen te giegelen. Iedereen keek naar haar en louize begon te blozen. Zoveel aandacht was ze niet gewend.

Na het bal begaf ze zich meteen naar de koets. Ze was doodmoe en als het haar kapsel niet zou verpesten zou worden door een dutje in de koets dan zou ze terplekke zijn omgevallen. Na een hobbelige rit werd ze begeleid naar haar vertrekken. Daar werd ze meteen omringt door kamermeisjes en bediendes. Ze ging voor de grote spiegel staan en net voor de kamermeisjes begonnen om haar kapsel uit te halen viel de bediende het dichts bij het raam flauw. 'Bom' de bediende viel op de tegeltjes. louize keek geschrokken op en de bedinde het dichtst bij het meisje boog zich over haar heen. Toen viel die bediende ook flauw boven op de eerste. De kamer begon naar gas te ruiken. Louize begon ook slaperig te worden. ''We moeten hier weg!'' gilde een van de meisjes. Louize en nog drie andere meisjes rende naar de deur. ''Op slot!'' gilde het voorste meisje. Daarna vielen er nog twee meisjes flauw. Louize en de laatste bediende klamten zich aanelkaar vast. De geur van gas was nu heel sterk en louize begon te wankelen op haar benen. Het kamermeisje begon te snikken van angst maar uiteindelijk hielt ze op en ze viel flauw. Louize probeerde nog om naar de badkamer te komen, maar halverwege de kamer fiel ze ook flauw en alles werd zward.