|| 05

‘Dus, de kar staat al helemaal klaar in de schuur en de lijst waar het heen moet ligt op het kastje in de hal?’ Vatte Jake samen, mijn vader knikte. Ik was blij om te horen dat alles al klaar stond, het laatste waar ik zin in had was mezelf te vertillen aan een hoop zware tonnen. ‘Ik zoek de lijst wel,’ riep June voor ze richting de hal rende. Ik glimlachte. ‘Tot vanavond dan pap, doe niks raars ’ Hij keek me een beetje humeurig aan. ‘Komt wel goed, ga nou maar’ Het leek hem dwars te zitten dat hij het niet zelf kon doen. Zijn werk was zijn trots, dat gaf hij niet graag uit handen.
Ik schudde afkeurend mijn hoofd en liep onze kleine woonkamer uit. In het halletje met de voordeur schoof ik het elastiekje van mijn vlecht even aan en ging naar buiten. De ochtendzon scheen me tegemoet terwijl de boerderij er kalmpjes bijlag. De meeste dieren waren nu nog niet helemaal actief, dus veel kon je niet van ze horen.
De rode schuur lag aan de overkant van ons huis. Ik liep naar de zware schuifdeuren en trok de eerste met een beetje moeite opzij. Daarna schoof ik de tweede opzij om zo een kar te onthullen. Het was een bruine huifkar met een zitje voorop en grote laadruimte achterin, over de laadruimte zat een groot wit stoffen dak die vanonder door houten planken niet door kon lekken.
Alles stond al klaar, de paarden en de tonnen met melk waren al ingeladen.
Hij was blijkbaar van plan na zijn koffie weg te gaan. En het was wel redelijk sneu hoe dat was afgelopen. ´Gelukkig staat alles al klaar, dat scheelt veel,´ de stem van Jake klonk goedgehumeurd.
Hij liep naar de kar en inspecteerde de tonnen. Er stonden zes bruine tonnen vol melk, met allemaal het embleem van onze boerderij erop.
June kwam de schuur ingelopen terwijl ze haar blik op de lijst liet glijden. De lijst was bevestigd op een bruin plankje om niet te kreukelen. Maar June lette daar niet op en keek nadenkend naar het witte papier. Jake haalde haar uit haar gedachten. ´Nou June, waar wil je eerst heen?’ Ze keek even op uit haar gedachten.
´Ordon village is het verst, geloof ik´ Ik leunde even tegen de zijkant van de kar aan. ‘Nou het verst doen we gewoon eerst.’ Ik had geen zin om lang te discussiëren over de eerste bestemming. Jake knikte en liep naar de kar. Hij keek even naar het kleine bankje en vervolgens naar ons. ´Ik ga wel achter jullie zitten’ Beantwoordde ik zijn blik. Ze knikten beiden als goedkeurig. ´Nou zullen we dan gaan?’ June sprong vrolijk overeind na het horen van die zin. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. Daarna klom ik in de kar waar ik op de plank achter hun ging zitten. June en Jake gingen voorin op het zitje zitten en Jake pakte de teugels. ‘Ach gelukkig heeft pap me ongeveer een jaar geleden geleerd hoe dit moest.’ Zei hij vrolijk, en ik rolde met mijn ogen. ‘Dat hoop ik voor je, anders neem ik het over!’ Riep ik naar voren, maar toen ik erover nadacht was dat een slecht idee. Ik kon overweg met paarden, maar dit kon ik totaal niet.
De kar kwam zachtjes in beweging, en maakte langzaam steeds meer snelheid. Voor ik het wist waren we de schuur al uit en hadden we de boerderij achter ons gelaten.