~10-nightmare

'mag ik een keer mee als we naar haar toe gaan?' vraag ik. 'nou we moeten wel!' antwoord Gibbs. 'die wond in je zij is gemaakt met een zwaard dat vergiftigd was. als we je niet binnen 4 uur bij Tia Dalma krijgen red je het niet...' vervolgd Jack.*dus daarom doet hij al de hele dag zo vaag...* denk ik. 'Gibbs! verander de koers we moeten naar Tia Dalma en snel!' schreeuwd pap zenuwachtig. 'Aye Sir!!' word er terug geschreeuwd. 'ga maar wat slapen. we zijn er zo, lieverd! beloofd. William! ga met haar mee en blijf bij haar oke?!' 'natuurlijk cap'n.' ik loop achter Will aan naar mijn hut en ga op bed liggen.
we praten nog wat maar daarna ga ik slapen. ik krijg een droom.

"ik lig op bed en voel me steeds zwakker en zwakker. als ik voor de laatste keer mijn ogen sluit hoor ik mijn vader nog bidden om weer wakker te worden. maar het is al te laat. als ik regen op mijn gezicht voel word ik wakker en kijk recht in de ogen van een gedaante met allemaal tentakels om zijn gezicht. ik schrik me dood en begin te gillen. 'rustig! je hebt 2 keuzes.' zegt hij.*fijn... ik ben net wakker en ik moet al een keuze maken...* 'of je ziel blijft voor eeuwig tussen 2 werelden rond dolen of je komt op mijn schip werken voor 100 jaar!' zegt de man. 'i-ik weet wie je bent! j-jij bent Davy Jones! ga weg laat me emt rust!' schreeuw ik. 'oke... jouw keuze.' zegt hij terwijl hij naar een bemanningslid knikt. hij pakt me op en gooit me over boord. ik drijf in het water en kom moeilijk boven omdat die wond te veel pijn doet. als Davy Jones een kannonskogel op me laat vallen schrik ik wakker uit mijn droom."

'we zijn er Mel.' hoor ik mijn vader zeggen. ik ben erg opgelucht dat het maar een droom was en laat mijn hoofd in mijn kussen vallen.