5# Someone will die today, and that isn't me [2.3]

De man bleek toch sterker te zijn dan ze dacht. Maar het kon ook komen omdat Yin zich nog zwak voelde. Het maakte niet uit hoe hard ze aan de handen trok, het had geen zin. Door die acties werd zijn greep als maar steviger. Omdat het trekken geen zin had duwde ze haar nagels maar in zijn handen. Langzaam begon er bloed langs haar nagels naar onder te druipen.
Boos liet hij haar los: 'Shit! Bitch!' ruw draaide hij haar zijn kant op en duwde de lichaam tegen de boom. Met zijn handen greep hij haar keel waardoor ze amper kon bewegen. Gelukkig kneep hij het niet dicht maar haar lot was op dit momend in zijn handen. Hulpeloos zocht ze naar iemand die haar kon helpen. Ze zag dat Kakashi en Sasuke hun tegenstander bijna hadden verslagen. Yin maakte aanhalte om te schreeuwen maar werdt al snel betrapt door de bandied. Nu kneep hij in haar keel. Met moeite snakte ze naar adem, ze wilde gillen en om hulp roepen maar er kwam geen geluiduit. De luchtwegen waren daar te dicht voor.
Wat moest ze doen? Kon ze wel iets doen? Het zag er niet uit dat hij haar zonder mot lied gaan. 'Laat mijn mannen gaan, anders gebeurt er nog iets naar met dit meisje hier!' schreeuwde de man opeens richting de Konoha mensen. Meteen stopte het geluid van het gevecht. En was er een luide protest te horen door de kinderen. Kakashi was de enigen die hun stond aan te kijken met een denkende blik: 'Laat ze los.' zei Kakashi terwijl hij zijn hand omhoog stak. De man die Yin vast had liet haar genadeloos los waar door ze meteen door haar knieën zakte en op het bos grond terecht kwam. Meteen snakte ze naar lucht, het kleinen beetje dat ze net binnen kreeg was niet voldoende om te overleven.
De vreemde man lachte geamuseerd om het het feit dat ze naar hem luisterde. Maar tot nu toe leek het niet alsof de man van plan was zijn aandacht op het meisje voor zijn voeten los te laten.
Yin was al wat rustiger geworden naar dat ze op adem was gekomen. Alleen wat de zwart geklede man niet door had was dat Yin al vele plannen in haar hoofd aan het uitwerken was om van haar plek weg te komen. De plannen waren allemaal verschillend en hadden zo hun eigen einde. Maar een ding hadden ze wel gemeen. En dat was dat Yin iemand nodig had voor de jutsu’s. Iemands hulp. De hulp van Ronin.
Ronin was een deel van haar. Hij was een soort van bescherm geest.Beschermgeesten waren de basis van de jutsu’s die ze in haar village gebruikte. De dorpelingen en ook Yin leken heel erg om necromancer, ze maken beide gebruik van de dood.
Yin had Ronin gekregen op haar 8e verjaardag. Hij was net zo als alle beschermgeesten allang dood. De tijd waar in ze leefde was verschillend, sommigen waren van 20 jaar geleden en anderen weer van 200 jaar geleden. Ronins ouders waren de eerste bewoners van de village of Death. In die tijd waren de regels daar heel streng en werden jongeren bijna gedwongen om de Shinda-Kage te beschermen samen met zijn leeftijd genoten.
Ergens vond ze het wel vreemd dat ze Ronin niet eerder had geroepen, hij was immers een soort broer voor haar. Als ze hem nu zou oproepen zou het veel makkelijker gaan dan in haar eentje de man proberen neer te halen. Helaas was ze nog niet sterk genoeg om zonder haar bloed Ronin te roepen.
Om maar een begin te maken aan haar ontsnappings poging bracht ze haar duim naar haar mond en beet een stukje huid er af.
Ergens was het echt een waardeloze techniek als je haast had. Als je haast had moest je bijna altijd wel een stukje huid er mee aftrekken om genoeg bloed te krijgen. Want zeg nou zelf, wie heeft er nu een naald in zijn broek zak zitten? Al zijn er wel mensen die naalden gebruiken als wapon.
Even schudde ze haar hoofd om de nutteloze gedachtes weg te schudde. In haar ooghoek zag Yin dat de man door haar schuddende hoofd iets in de gaten begon te krijgen. Zijn donkeren ogen waren nu volledig op haar gericht.
Voor dat hij haar bloedende duim achter haar hoofd zag maakte Yin snel de seal: ‘Ronin’ sprak ze stilletjes uit.
Het leek alsof de man havik oren had, voor dat Yin verder actie kon ondernemen had hij haar al weer tegen de boom aan geduwd. Hij knielde neer en nu waren ze ongeveer op oog lengte, maar toch was hij hoger dan haar.
‘Yin!’ riep Naruto vanuit de verte naar haar toe. Hij wou naar het wit harig meisje rennen maar iemand hield hem tegen: ‘Laat haar maar, Naruto’ sprak Kakashi uit alsof hij wist waar ze mee bezig was.
De kleinen afstand tussen Yin en de man was redelijk klein en dat zorgde er voor dat ze zich vrij ongemakkelijk voelde. Om wat meer afstand te creëren kroop nog wat meer naar achter. Waar blijf je Ronin!?
De man keek haar recht in de ogen aan toen hij de woorden sprak: ‘Wat deed je daar net?’ de toon waar op hij sprak was anders dan daar net, nu werd Yin echt bang. Maar ze kon zich niet snel zo overgeven: ‘Niks.’ Boos zette hij zijn linker hand tegen de boom aan en boog naar voren: ‘Vertel’ fluisterde hij op een dwingende toon in haar oor. De rillingen liepen van haar tenen tot haar hoofd. Had deze man twee gezichten ofso? Eerst leek hij een dom iemand die niet wist waar hij mee bezig was en nu,…is hij enger dan een groep levende skeletten!
‘U riep’ hoorde ze opeens een heel bekende stem zegen.