Let the walls break down (atl) 4

Wanneer ik bijna het weeshuis uitloop draai ik me om. "Zin om mee te gaan?" vraag ik Jack wanneer ik terug aan mijn kamer ben. "Euhm.... oké?" Hij staat langzaam op, verbaasd dat ik hem vraag mee te gaan.

We zijn enkele dagen verder. Met Ivy gaat alles goed, net als met mij. All Time Low, The Pussycat Dolls en de Jonas Brothers lopen hier nog steeds rond. Jack komt geregeld eens kijken hoe het met Ivy gaat, ik denk dat hij van haar gaan houden is alsof het echt zijn kind is. Hij is zo met haar begaan en is bijna de hele tijd met haar bezig. Soms moet ik hem echt mijn kamer uitsleuren als ik wil slapen of als ze een mini-concertje geven. "Jack, komaan ik wil slapen. Ga naar je eigen kamer." Ik trek aan zijn arm om hem weg te krijgen van Ivy. Koppig blijft hij staan. "Nog even." Ik zucht. "Nee Jack, komaan, ga weg. Ik wil slapen. Ik ben moe. Kom morgen maar terug." Hij geeft een kusje op Ivy haar hoofd en loopt dan met veel tegenzin de kamer uit.

Midden in de nacht word ik wakker van gehuil. Ik sta op en neem haar in mijn armen en geef haar melk, net zoals elke nacht, alleen lijkt ze daar nu geen zin in te hebben. Ze blijft maar doorhuilen. Ik hou haar in mijn armen en loop rustig de kamer door, wieg haar rustig heen en weer, steek haar fopspeen in haar mond die ze bijna meteen er weer uit doet,... Niets lijkt te helpen. Haar luier is proper dus daar kan het ook niet aan liggen. Radeloos ga ik dan maar aankloppen bij Jack. "Jack, Jack, opstaan! Ivy blijft maar doorhuilen! Wordt wakker" Ik blijf op zijn deur kloppen tot zolang hij komt open doen. Bijna had ik op hem geklopt toen hij net de deur opende. "Wat is er?" vraagt hij met een slaperig hoofd. "Ben je doof ofzo? Ivy huilt en ik krijg haar maar niet stil." Dan pas valt hem blijkbaar op dat ik met een huilende Ivy in mijn armen sta. "Geef haar hier." Ik geef haar aan hem en, net als de vorige keer, stopt ze bijna meteen met huilen. "Je hebt een enorme invloed op haar." Een verlegen lachje verschijnt op zijn gezicht. "Kom je bij mij binnen of gaan we op jouw kamer?" fluistert hij zodat er niemand wakker wordt. "Mijn kamer, daar hebben we alles voor Ivy."

"Ga jij maar weer slapen, ik zorg er wel voor dat ze in slaap valt." Ik schud mijn hoofd. "Ik mag er voor zorgen dan ga ik jou dat werk niet laten doen. Je zit overdag de hele dag al met haar bezig, dan hoef je je nachtrust niet ook op te geven hoor." Jack knikt en legt haar in haar bedje. "Zeker dat ik zelfs niet heel even moet blijven?" Ik knik. "Ga maar slapen, je kan het gebruiken." Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en gaat mijn kamer uit. Als ik naar Ivy kijk ligt ze alweer rustig te slapen.

De volgende nacht gaat er weer net op dezelfde manier aan toe. Ivy huilt, ik word wakker, ik probeer haar terug te doen slapen maar opnieuw lijkt niets te helpen. Uit radeloosheid ga ik weer aankloppen bij Jack die haar opnieuw in zijn armen neemt. Jack verlaat opnieuw mijn kamer eens ze weer rustig is maar opnieuw begint ze te huilen. Ze is zo erg gehecht geraakt aan Jack dat ze hem 's nachts ook bij haar wil. Ik haal Jack er opnieuw bij. Hij neemt haar in zijn armen en komt bij me op bed zitten. Eigenlijk ben ik op dit moment best wel gekwetst. Ik kan niet eens voor een kind zorgen, ik moet er steeds weer Jackc bij halen, wat moet ik doen als hij weg is? Ivy zal de hele tijd huilen en ik kan haar niet eens troosten. "Ik denk dat ik maar beter weer wat afstand neem van Ivy, na de kerstvakantie zijn we weg en anders ga jij een hele nacht haar moeten stil krijgen zonder resultaat." Hij kijkt ontgoocheld naar Ivy. Het licht van mijn nachtlampje is meer dan genoeg om dat te kunnen zien. "Zolang ze nog bij mij is blijf ik haar vertellen hoe goed je voor haar zorgde en hoeveel je van haar hield." fluister ik terwijl ik troostend over zijn rug wrijf. "Ik weet niet wat er gebeurd is maar waarom doe je zo afstandelijk tegen iedereen behalve tegen mij?" vraagt hij terwijl hij een arm rond mij legt.