1.

‘Gefeliciteerd, mam.’ Liv glimlachte en overhandigde haar cadeau aan haar moeder. Claire glimlachte en nam de enveloppe aan, nieuwsgierig naar wat haar dochter dit keer gekocht had. Liv had voor de 50ste huwelijksverjaardag van haar ouders een cruise geboekt zodat ze weer eens tijd voor elkaar zouden hebben. Magaret was professor aan Harvard en haar vader, Christian, was aandeelhouder van een holding dus veel vrije tijd hadden ze niet en van op pensioen gaan was er nog geen sprake. ‘Dank je wel, lieverd.’ Liv omhelsde haar ouders en liet toen haar zus door zodat ook zij haar cadeau zou kunnen geven. Ze wist dat haar ouders Chloe haar cadeau beter en mooier zouden vinden, wat het ook was. Zo ging het altijd; Liv kwam met het duurste en mooiste cadeau thuis maar alleen die van haar zus werden geapprecieerd, net alsof Liv niet goed genoeg was. Deze gelegenheid was geen uitzondering aangezien haar ouders enthousiaste plannen maakte over waar ze de lelijke vazen van Chloe zouden zetten, tenminste, Liv vond hem lelijk maar haar ouders vonden de vazenset ‘prachtig’ en ‘perfect bij het interieur passen’. ‘Familiefoto!’ Liv keek om toen ze de fotograaf hoorde zeggen dat iedereen moest lachen. Iedereen stond klaar om gefotografeerd te worden, iedereen behalve zij. Niemand leek haar te missen dus besloot ze er maar tussenuit te glippen. Niemand zou haar missen, iedereen had het te druk met haar te negeren. Dit was hoe haar leven eruit zag, ze was nooit goed genoeg en ze zou het nooit worden. Ja, ze had het vergeschopt in Hollywoord. Welk meisje van 20 jaar kon zeggen dat ze al naast Georg Clooney, Brad Pitt en Ryan Gosling op de set had gestaan? Wie uit haar familie kon zonder liegen vertellen dat ze al de halve wereld rondgereisd had of dat hun huis naast die van Katie Holmes en Tom Cruise stond? Niemand, maar dat maakte hier niet uit. Bij de familie Lefevre-Girard ging het erom bij welke universiteit je gestudeerd hebt, waar je op vakantie gaat en hoe hoog je op de sociale ladder staat. En een actrice die niet eens aan een universiteit gestudeerd had, die hoorde er nu eenmaal niet bij. ‘Oh, het spijt me!’ Liv keek geschrokken toen ze tegen iemand botste op haar weg naar buiten, weg van haar familie. Zonder de jongen aan te kijken bukte ze zich om haar spullen op te rapen maar de onbekende jongen was sneller dan haar. ‘Alsjeblieft. ‘ Liv mompelde een bedankje en nam haar tas waarna ze snel naar buiten ging. Ze had geen zin meer in het vrolijk gedoe bij haar ouders, ze was toch maar een zwarte schim tussen al die society mensen. Ze was niet zoals haar zus want ze had niet gestudeerd aan Brown. Chloe was afgestudeerd met grote onderscheiding om daarna advocaat te worden en te trouwen met een rijke dokter. Liv wilde niet studeren, ze wilde de wereld zien en genieten van haar leven. Met een sierlijk gebaar ging ze op het bankje voor het hotel waar de receptie gegeven werd zitten. Grinnikend dacht ze terug aan de reactie van haar ouders toen ze vertelde dat ze actrice wilde worden. Haar vader had afkeurend zijn hoofd geschud,hij wilde er zelfs geen woorden aan vuil maken. Haar moeder daarentegen, ze deed niets anders dan schreeuwen dat acteerwerk geen echt werk is. De enige die haar toen gesteund had, was haar oma. Sophia was degene die vanuit Frankrijk naar Amerika was verhuist tijdens haar jeugd, door haar verhuis is de familie Lefevre-Girard nu gevestigd in New York, Manhattan. Met een glimlach dacht Liv terug aan haar oma, Sophia is degene die altijd klaarstaat voor haar. Het was net alsof zij de enige was die Liv wel belangrijk genoeg vond om bij de familie te horen. ‘Liv Lefevre?’ Liv keek om toen ze de vragende, zware maar zwoele stem hoorde. ‘Ja?’ ‘Ik denk dat ik iets heb wat van jou is.’ Voor haar stond er een knappe jongen met prachtige bruine ogen en met haar iPhone in zijn hand. ‘Oh, dank je.’ Liv stond glimlachend op en stopte haar gsm weg, niet wetende dat Tom zijn gsm nummer erin had opgeslaan. Ze bekeek de jongen die zich voorstelde als Tom Kaulitz, hij was knap, heel knap. Heel even leek Tom te verdrinken in haar prachtige ogen, hoe zou hij dit meisje ooit kunnen kwetsen? ‘Liv, kom je nog?’ Liv en Tom werden tegelijk uit hun dagdroom gehaald door Chloe die gehaast naar Liv toeliep. ‘Je moet komen, oma wilt je op de foto.’ Liv keek Tom nog eens kort aan en liep toen maar weer naar binnen. Nadat de foto gemaakt was liep ze naar haar oma toe. 'Hey, Liv!' Claire omhelsde haar kleindochter die haar gsm tevoorschijn haalde om een foto van hen 2 samen te maken. Met een frons keek ze naar haar scherm. 'Call me.' Ze grijnsde zacht toen ze besefte dat Tom zijn nummer had opgeslaan. Dat was pas een orgiginele manier om iemand te versieren.