Chapter 2

      'You are bringing me home, right?' vroeg Harry ineens bezorgd. Ik keek om de hoek van de badkamer, waar hij in de spiegel stond te staren. Ik lachtte zachtjes en bewonderde zijn blote rug. Zijn broek hing laag, overdreven laag en ik vroeg me onbewust af waarom hij dat had gedaan. Ik schudde mij hoofd.
      'What?' riep Harry uit. 'How am I supposed to get home then?' Ik kon het niet laten en lachtte nog harder. Harry draaide zich naar me om en trok zijn wenkbrauwen om. Hij mocht dan wel de jongste zijn, hij had het meeste zelfvertrouwen van ons allemaal. Hij stapte dreigend op me af en ik dook mijn slaapkamer in. Harry gooide de deur open.
      'I'm sorry, I wasn't answering your question. I am brining you home, but wait- Why am I bringing you home? You have a drivers licence, why not take your own- Oh.' Ik schoot opnieuw in de lach en dit keer vond Harry het minder ammusant. Hij greep mijn kraag vast en schudde me door elkaar. Zijn ogen boorden zich in de mijne en voor een kleine minuut leek alles te vervagen. Zijn ogen waren om in te verdrinken. Ze waren helder blauw vandaag. Niet zo helder als die van Niall, maar blauw waren ze zeker. Ik had niet eens in de gaten dat Harry me los had gelaten, maar niet bij me vandaan was gestapt. Ik opende mijn mond om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit.
      'You're bringing me home, right?' fluisterde Harry, zijn warme adem botste tegen mijn lippen. Ik knikte langzaam en knipperde verward met mijn ogen voor ik ze even gesloten hield. Toen ik ze weer opende was Harry verdwenen. Ik hoorde nog net de deur van de badkamer dicht vallen en liet me op bed zakken. Ik viste mijn telefoon uit mijn zak en belde Eleanor.
      Ik had verwacht dat ze boos zou zijn, of opz'n minst tegen me in zou gaan, maar dat deed ze niet. In plaats daarvan lachtte ze hartelijk.
      'Lou, don't worry about it. Harry's a very nice guy and I don't mind if he's coming with us, as long as he's going home after dinner. Anyway, he just needs some time with you. You're his best friend and he just got out of a relationship.'
      Ik snoof neerbuigend. 'So, you'd rather take him with us than be alone, together?' Opnieuw lachtte ze zachtjes en ik kon het niet helpen om te glimlachen bij het horen van haar lach. Mijn hart fladderde even op.
      'I didn't say that, did I?' vroeg ze lachend en ik zuchtte.
      'You didn't. Anyway, I'll see you soon kay?'
      'Bye Louis,' antwoordde ze simpel en de verbinding werd verbroken. Met een zucht liet ik me achterover op het bed vallen en sloot mijn ogen. Waar was ik mee bezig? Ik ging mijn beste vriend meenemen op een date? Ik gromde iets nutteloos en schoot overeind toen ik iets kapot hoorde vallen. Ik sprong overeind en liep naar de badkamer waar het geluid vandaan kwam.
      'Harry?' vroeg ik bezorgd. Ik kreeg geen antwoord. Het enige wat ik hoorde was het onverstoord mompelen van mijn beste vriend. Ik deinsde geschrokken achteruit toen er iets tegen de deur werd gegooid en ik het hoorde breken op de badkamertegels.
      'Harry, please?' probeerde ik nog een keer. Dit keer met succes. De deur vloog open en Harry keek me kwaad aan. Zijn woede maakte al snel plaats voor spijt en uiteindelijk verdriet. Ik keek hem even medelevend aan en nam hem in mijn armen. Ik streek door zijn krullen, terwijl Harry zich dicht tegen me aan drukte.

      Het feit dat ik de volgende ochtend thuis kwam en de tv aan stond vond ik vreemd. Ik gad verwacht dat Harry nog zou slapen. Hij was behoorlijk aangeschoten toen ik hem thuis had gebracht. Hij had gezegd dat hij meteen naar bed zou gaan. Ik was met Eleanor weer vertrokken en nu stond ik pas weer thuis. Het was pas half tien en Harry zat al voor de tv. Ik schopte mijn schoenen uit en hing mijn jas aan de kapstok. Ik stapte de keuken in en zette de waterkoker aan. Harry verscheen in de keuken en keek me aan. Ik gebaarde naar de waterkoker en hij knikte dankbaar.
      'How was the rest of your night with El?' vroeg Harry terwijl hij op het aanrecht sprong. Ik grinnikte. Harry vouwde zijn handen op zijn schoot.
      'It was great,' lachtte ik zachtjes en Harry snoof verontwaardigd.
      'Just great?' Ik knikte snel en keek hem waarschuwend aan. Zijn ogen hadden een vale kleur blauw. Hij maakte zich zorgen.
      'I'm not gonna tell you anything more,' zei ik en liep naar hem toe. Hij boog was opzij, zodat ik het keukenkastje kon openen. Ik pakte er twee kopjes uit en sloot het kastje weer. Harry ging weer rechtop zitten en legde zijn handen op mijn heupen. Ik wilde achteruit stappen, maar hij trok me terug en sloeg zijn benen om mijn middel. Mijn adem stokte in mijn keel en hij bracht zijn lippen naar mijn oor.
      'Why don't you show me what you two did,' fluisterde hij en zijn lippen streken langs mijn kaak. Geschrokken deinsde ik achteruit en liet de kopjes uit mijn handen vallen. Het was doodstil in de keuken, tot de kopjes de grond met een oorverdovende klap raakten en in honderden scherven kapot sprongen. Harry duwde me van zich af en sprong van het aanrecht. Tegelijkertijd bogen we naar voren en ruimden in stilte de scherven op.
      De rest van de dag ging in stilte voorbij. We spraken niet, we maakten zelfs geen oogcontact. Ik weigerde hem aan te kijken. We aten in stilte, keken tv in stilte en gingen naar bed, in stilte. De dag leek jaren te duren. Ik hield van stilte, maar dit was een onwennige stilte, dit hadden we nog nooit meegemaakt.
---
ik vind dit verhaal echt leuk om aan te schrijven, ik hoop dat het een beetje de moeite waard is, aangezien dit echt niet het beste is wat ik ooit heb geschreven haha
iloveyouu<3
Ohh, willen jullie even kijken? KLIK