OO8 - 10 Augustus

Zayn liep achter zijn beste vrienden aan naar het podium. Onderaan de trap maakten ze een kring, sloegen de armen om elkaars schouders en namen tezamen drie ademteugen. Laat de show maar beginnen, dacht Zayn glimlachend, waarna ze alle vijf het trappetje oprenden om de fans te begroeten die voor hen waren gekomen.
Ook al was dit de zoveelste show die ze speelden, telkens opnieuw werd Zayn overvallen door een lichte kriebel in zijn buik. De adrenaline die al deze fans hem gaven. Alle liefde en adoratie die hij van hen voelde gaf hem energie om voor hen een goede show neer te zetten. Dat was hij hen verschuldigd en dat was zijn werk.
Toch schoot zijn blik naar rechts, langs de speakers, naar de plek waar het meisje zat die hem zo had betoverd. May Connemara. Toen hij haar prachtige gezicht zag, zo fijn en glunderend, glimlachte hij onwillekeurig. Hij wist dat ze zijn glimlach niet zou ontvangen, maar dat nam niet weg dat ze kon aanvoelen dat hij naar haar keek. Ze had hem eens ingefluisterd dat ze het altijd voelde wanneer er ook maar iemand naar haar keek, dus wist hij dat ze zijn blik zou kunnen lezen op haar manier.
Zayn genoot van de tonen die hij en zijn vrienden zongen. Hij kende elke maat, elke aanzetting, elk loopje uit zijn hoofd. Hij wist wat wanneer kwam en wist wat van hem werd verwacht. Hij schakelde zijn verdere gedachten uit. Hij nam de energie van het publiek op dat als golven op hem afschuimde. Telkens opnieuw deinde hij mee met hun enthousiasme en glimlachte tevreden bij elk applaus.
Dit was waar hij het voor deed. Deze waardering. Deze vervulling van hun harten.
En terwijl Zayns blik opnieuw naar May gleed wist hij dat zij de vulling van zijn hart was. Elke dag opnieuw stralend als de helderste ster aan zijn horizon. Telkens opnieuw zo geweldig dat hij zich bleef afvragen waar die onuitputtelijke bron van goedheid vandaan kwam.
Terwijl Liam inzette voor hun nummer Moments voelde Zayn een warm gevoel door zijn lichaam gaan. Een plotseling besef van geluk maakte zijn hoofd helder en toverde opnieuw een twinkeling in zijn ogen. Terwijl hij af wachtte tot zijn beurt was om in het refrein mee te zingen, hoorde hij hoe elk woord de waarheid sprak die hij voor May zong. Elke avond weer.
“You know I'll be
Your life, your voice, your reason to be
My love, my heart
Is breathing for this
Moments in time”
In gedachten maakte Zayn een kleine aanpassing, terwijl er een tevreden glimlach over zijn gezicht gleed en zijn blik op May gevestigd bleef.
You know I’ll be..
Your life, your eyes. You’re my reason to be.