Vijftien

Renée

vermoeid staar ik naar het water, Gregory was eten zoeken en nu probeerde ik mezelf bij elkaar te rapen om straks er zo goed mogelijk uit te zien. Een deel van het vliegtuig was de zee opgegaan en zal daar later gezonken zijn, toch hoopte we beiden dat boten iets raar op hun sonar zagen en politie zou alarmeren. 'Zo ik heb hier druiven en een banaan' gregory legt het fruit voor me neer en neemt me zonder aanleiding in zijn armen. Hij plaats zijn lippen op mijn dunne wangen en kust dan zachtjes en teder mijn mond. 'Sterk blijven he' de angst was te horen in zijn stem, hij wist net zo goed als ik dat als we zo door gingen het niet lang meer duurde of het was voorbij. Ik knik glimlachend en ga tussen zijn benen zitten, 'Als we thuis zijn gaan we eerst eens naar de mac of iets' mompelt hij, ik grinnik zachtjes en neem een klein hapje van de banaan. Als we het eten op hebben ga ik liggen met gregory achter me en val met het sluiten van mijn ogen gelijk in slaap.
tjoek tjoek tjoek kreunend open ik mijn ogen en kijk even naar gregory die nog steeds tegen mij aanligt. het geluid word harder en zoekend kijk ik om me heen. 'Greg hoor jij dat ook' 'wat?' 'lijkt wel een trein' hij springt op rent het strand op en staart naar de lucht 'Een helikopter kom' hij springt omhoog en begint wild met zijn armen te zwaaien, strompelend loop ik naar hem toe en plof uitgeput in het zand en ga zittend zwaaien. 'Hij gaat weg' paniekerig rent gregory heen en weer en roept van alles de lucht in. Mijn armen worden zwaar en al snel moet ik het opgeven. 'Gaat het?' ik knik moeilijk 'blijf zwaaien' hij knikt en zwaait hard naar de helikopter, 'hij daalt' een grote ladder word naar beneden geworpen en een man roept onverstaanbare dingen naar ons 'Ik kan niet klimmen' mompel ik 'Kom op mijn rug' de man in de helikopter klimt behendig naar beneden en begint in rap engels tegen gregory te praten, te zwak om te horen wat ze zeggen klamp ik me aan gregory vast. 'Ssht je word weer beter we gaan naar huis'