6

'Moeten we echt gaan?' riep ik en keek Louis vragend aan. Toen hij knikte, zuchtte ik diep. Waarom moesten we gaan net nu dat meisje het podium afliep? Sjokkend liep ik achter Louis aan. We stapten allemaal het busje in en Louis begon te rijden. Ik keek naar Liam en zag dat hij ook niet zo vrolijk keek. Ik zuchtte diep en na een kwartiertje waren we bij de studio. 'Wat is er?' vroeg ik nors en keek onze manager aan. 'Het laatst opgenomen nummer is op de een of andere manier verwijderd.' zei hij en keek ons aan. 'Wat?' riep ik en liet me op de bank vallen. 'Eerst halen jullie ons daar weg en dan gaan jullie ons vertellen dat het nummer weg is?' riep Liam nu. 'Hoe kan dat?' riep ik boos en stond weer op. 'We hebben geen idee. Maar als het aan ons ligt, nemen we het nummer nu opnieuw op.' 'Dacht het niet.' zei Zayn en ging op een stoel zitten. 'Morgen dan?' probeerde onze manager. Ineens kreeg ik een idee. 'Is goed. Maar alleen als jij een adres voor ons regelt.' zei ik. Meteen keek Liam op. De manager zuchtte. 'En van wie mag dat dan wel niet wezen?' vroeg hij. Ik pakte mijn mobiel en liet de foto zien die ik had gemaakt. 'Ik weet niet hoe zij heet maar dat is Sofie. Ze zongen samen. Jij het adres, wij morgen het nummer opnemen.' zei ik en duwde mijn mobiel bijna tegen zijn neus aan. Beetje onderhandelen kon geen kwaad toch? Liam kwam naast me staan en begon hard te knikken. 'Ik denk dat - dat wel eerlijk is.' zei hij hoopvol waardoor ik moests grinniken. 'Oké. Is goed. Jullie je adres. Ik verwacht jullie hier morgen om negen uur precies.' zei hij streng. Ik zuchtte opgelucht en draaide me om. Met zijn allen reden we weer terug naar The Pub.