Tell Me A Lie - chapter 1

“Gelukkige verjaardag Vicky !” Galmde door de woonkamer. Mijn ouders keken zo vrolijk, daar moest wel meer achter zitten. “ Wel … bedankt”, zei ik terwijl ik een beetje raar naar hen keek. Ik ging naar de koelkast om iets te drinken uit te halen, vulde mijn glas en ging naar de zetel. Mijn ouders kwamen weer naar me toen en gingen ook in de zetel zitten. “Zoals je weet, gaan we niet graag reizen. Maar je bent nu 17 geworden en we hebben besloten om eens naar Engeland te gaan, zoals je altijd al wilde!” Ik keek hen verbaasd aan. “Dat was toen ik 13 was ! Jullie zijn er ook vroeg bij hoor.”
“Maar we dachten dat je wel nog altijd wel eens naar daar zou willen gaan” , zei mama een beetje bezorgt. “Ja ! Ik wil nog gaan. Natuurlijk wil ik gaan. Maar waarom nu en niet vroeger ?” Mama wist even niet wat te zeggen. “Je kan gewoon plezier gaan maken met Emma in Engeland.” Zei papa om mijn gedachten te verzetten, wat dus lukte. “Mag Emma ook mee ?!” Riep ik uit. Daar was ik zo blij mee. Ik dacht al dat ik met alleen hen mocht gaan rond wandelen. “Ja, we hebben afgesproken met haar ouders en ze mag mee. Ook omdat het dan toch bijna haar verjaardag is.” Ik geloofde mijn oren niet dan kwam onze kinderdroom toch uit … Samen naar Engeland gaan !
“Dit gaat zo geweldig worden !” Riep ik door mijn gsm. Ik hoorde Emma aan de andere kant ook helemaal door het lint gaan. We begonnen alle twee te lachen. “Kun je het geloven ? Dit weekend vertrekken we naar Engeland !” Ik hoorde Emma lachen. “Vicky je weet toch dat we vandaag vrijdag zijn en dat we dus morgen al vertrekken.”
“Ooow, shit! Ik moet nog mijn valies maken. Ik zie je morgen dan wel.”
“ Tot morgen zusje”