7

Mijn gsm rinkelde. “shoot waar heb ik dat ding nu weer achtergelaten?” Joe stond onnozel te grijnzen. “Is dit hem soms?” “ja geef terug!” “nee” “hallo, dit is de telefoon van Femke, u spreekt met haar antwoordapparaat genaamd Joe Jonas, met wie spreek ik alsjeblieft?” “nee toch. Toch niet weer 1 van de omhooggevallen jonasbroertjes.” Ik hoorde de duidelijk geïrriteerde stem van Steffi en lachte me kapot. Joe werd helemaal rood. “geef me gewoon Femke, sukkel” “hey steffi” “hey Femke, mind als ik even langskom?” “nee hoor maar ze zitten hier wel alle drie.” “geeft niets, gonna be fun” “oke tot straks” nog geen 5 minuten later ging de bel al. “hey Femke” ze gaf me een knuffel en liep snel door naar binnen. Het was ijzig koud buiten. Toen ik binnenkwam zag ik iets heel raar. Steffi en Joe stonden allebei knalrood naar mekaar te staren. “liefde op het eerste gezicht, blijkt dat dan te heten.” Nick nam mijn hand vast en kneep er zacht in. “ik denk dat Steffi over haar jonas-haat heen is.” Ik glimlachte. Kevin zat er een beetje treurig bij. Hij was de enige zonder vriendin. Zachtjes trok ik Nick aan zijn mouw mee naar boven. We hebben waarschijnlijk uren liggen praten op mijn bed. Met mijn hoofd op zijn borstkast terwijl hij met mijn haar speelde. Toen we weer beneden kwam waren Steffi en Joe niet meer te onderscheiden van mekaar. Wat wil je het zijn allebei hele wilde en uitgelaten mensjes. Ik en Nick waren anders op een…goede manier.
“eh? Femke waar zijn je ouders eigenlijk?” “goede vraag.” “boven op hun kamer waarschijnlijk, naar tv aan het kijken, ofzo. Iemand zin een filmpje?” “ik!” ik onderscheidde 5 stemmen dus iedereen. Ik stak een film op en plofte tussen Steffi en Nick. Steffi was druk bezig met Joe. Kevin zat naar de film te kijken en Nick naar mij alsof hij nog altijd niet kon geloven dat wij samen waren. ik kuste hem zacht. In zijn nek, op zijn wang en dan op zijn mond. Voorzichtig ging ik met mijn hoofd op zijn schoot liggen. Hij legde zijn arm rond mijn middel. “Femke? Femke!” “hmm?” iemand schudde me door mekaar. “Femke, wakker worden. Ik opende mijn ogen en keek recht in de ogen van Nick. Hij keek me lief aan en kuste hem zachtjes. “hoe laat is het?” “tijd om te gaan slapen, je ouders hebben voorgesteld dat we allemaal blijven slapen en hebben matrassen opgeblazen voor ons.” “jij hoeft geen matras hoor, je mag gewoon bij me komen liggen.” We liepen met zen allen naar boven. Joe en Steffi lagen al te slapen in mekaars armen, Kevin ook met mijn knuffelbeer in zijn armen. (?) Nick lachte zachtjes. Ik plofte op mijn bed en trok Nick mee. Hij wiegde me zachtjes tot ik in slaap viel.