Proloog 2: kroonprinses Marie-Louize Adelaide Evangeline van koningsbloede.

Marie-Louize Adelaide Evangeline van koningsbloede
Licht scheen door de gordijnen en Louize werd wakker. Het laken lag presies nog hoe het de vorige avond had gelegen toen ze in bed was gestopt. Ze keek naar het dakje van haar hemel bed. ''Goede morgen kroonprinses Marie-Louize Adelaide Evangeline van koningsbloede.'' Ze keek opzij en zag dat er een dienstmeisje naast haar bed boog. Weer een nieuwe. Elke week kreeg ze een nieuwe, zodat ze aan niemand gehecht zou raken. Er kwam een ander dienstmeisje binnen, boog en die legde een dienblad voor haar neus. Er stond brood met marmelade op, een zachtgekookt eitje en warme melk. Ze at het hapje voor hapje op. Daarnaa kwam er weer een ander diensmeisje het dienblad ophalen. Louize stond op en gleed in haar al klaargelegde en voorverwarmde pantoffels. Ze liep naar de deur een eindje van haar bed die op de badkamer uitkwam. Daar werd ze uitgekleed en stapte in een voorverwarmd bad. Ze werd gewassen en afgedroogd. Daarna werd ze naar haar kleding kamer gebracht en werd haar een paar jurken voorgehouden. Ze koos een blauwe jurk die goed bij haar ogen kleurde. Haar korset werd strak aangetrokken, de onderrokken vast gesnoerd, de jurk over haar hoofd getrokken en de strikjes vast geknoopt. Daarna werd ze naar haar klaptafel geleid en werd haar haar gekamd en opgestoken. De deed haar kroontje op dat voor de kroonprinses bestemd was en koos een kettinkje uit dat het zelfde kleur blauw was als haar jurk. Daarna gingen ze naar de schoenenkamer en koos ze ook blauwe muiltjes uit. Daarna werd ze begeleid naar zanglessen, schrijflessen, geschiedenis lessen, etiquette lessen, danslessen en daarna had ze een halfuur vrije tijd. Zover je het vrije tijd kon noemen, ze mocht een boek lezen, borduren of werken aan haar lessen. Ze koos om een boek te lezen en het halfuurtje vloog voorbij. Daarna werd ze verwacht in de eetzaal. Een van de weinige keren dat ze met haar ouders at. Louize had zich er al de hele week op verheugd. De laatste keer dat ze met haar ouder at was een maand geleden en dat soort onbelangrijke dingen werden nou eenmaal minstens een week van te voren ingepland. Toen ze de eetzaal binnen kwam waren haar ouders er nog niet. Ze ging aan het uiteinde van de lange tavel zitten. Zo ver mogelijk van de koninklijke troon vandaan. Zo zijden de etiketten. De koning en koningin waren er nog niet. Ze ging zitten en de stoel werd voor me aangeschoven. Daarna wachtte ze.

Na ongeveer driekwartier kwam er een bediende aan. hij boog heel diep, wat meestal slecht nieuws betekende. ''vergeef me kroonprinses Marie-Louize Adelaide Evangeline van koningsbloede, de koning en koningin moesten op het laaste moment naar de graaf van Bommelen voor een belangrijke ontmoeting.'' hij boog nog een keer en zijn neus raakte bijna zijn knieën. wat zijn de bediendes van vandaag toch lenig, dacht Louize. En teleurgesteld lied ze zich naar haar vertrekken begeleiden. Daar aangekomen was haar tavel al gedekt voor een persoon. In haar eentje at ze haar avond eten. Na het avondeten ging ze met een bediende de geschenken uitzoeken die ze van al haar beminnaars had gekregen. Sins ze zestien werd, werd ze met kadeau's overladen van alle minaars die met haar wouden trouwen en dan toevallig ook koning werden. Wat een onzin, vond ze. Ze wou echte liefde vinden en uit liefde trouwen en dan nog lang en gelukkig leven. Zoals in de sprookjes. Grotendeels waren het sierraden, haar sieraden doos was nu onderhand een sieraden kist geworden, boeken, hier en daar een dure fles wijn, die overgens meteen werd weggehaald, en soms te dure kadeau's die truggestuurd werden, zoals een oude man die een kasteel liet bouwen om er daarna in te gaan wonen of een jonge prins uit het oosten die een boot liet bouwen om mij op te halen en daarna naar zijn geboorteland te varen. Ook werden er soms schilderijen gestuurd. Daarna werd louize weer begeleid naar het bad en toen ze daarmee klaar was werd ze in een zijden japon gekleed en in bed gestopt. Ze lag presies zoals de avond daarvoor en die daarvoor en die daarvoor. Ze lag op haar rug met haar benen naast elkaar en haar armen boven de dekens, dat was net. Er was geen kreukel in de fluwelen sprij te bekenen. Er waren weer bediendes die alles deden voor haar. Het werd donker en ze viel in slaap.