Cady Katherinn Zephor | OO2

Het voelde soms alsof ik niet eens meer wist wat leven was. Echt leven. Natuurlijk, ik was blij met wat ik had, maar soms wilde ik toch gewoon terug naar mijn oude leventje. Met mijn moeder.
We waren nog net geen zwervers die op straat van nog minder moesten leven. We hadden echt geluk met onze uitkering.
Na een tijdje was mijn marineblauwe stift verzeild geraakt in een tekening van een boom. Een boom met prachtige kleine groene vruchtjes.
Ondertussen was mijn ene muur een heel bos met blauwtinten geworden. Blauwtinten en een paar groene tinten.
Zo'n halfuur later kwam mijn vader binnen en liep op me af
'Why won't you pick up some golfballs and bring them to the golfclub?' was zijn vraag. Meer een bevel, met zijn opgeheven kin en presidentiële houding. Met lichte tegenzin liet ik mijn stift vallen en stond op van mijn matras.
Gelukkig verdween de tegenzin weer toen ik bij de golfclub aankwam met mijn mandje half gevuld met golfballetjes. Plotseling overspoelde een ander gevoel mijn lichaam. Het was geweldig, fantastisch. Het leek alsof ik zweef.
Lang duurde het gevoel niet, want dat waar ik mijn ogen niet vanaf kon houden, liep naar de entree van de golfclub. Zonder verder na te denken snelde ik achter hem aan naar de entree.
Eenmaal binnen had ik vlug een aantal golfballen op de toonbank gelegd en zonder verder na te denken rende ik het terrein op. Ik keek nog even achterom, maar zag dat ik niet gesnapt was. Normaal zou ik dit nooit gedaan hebben, en dat het nog lukte ook!
Luid toeterend zat ik achter het golfkarretje, de jongen te wenken dat hij hierheen moest komen. Wonder boven wonder lukte het ook nog en hij strompelde met zijn tas mijn kant op. Hij parkeerde zijn tas achterin en kwam links naast me zitten, in de bijrijdersstoel. - Engeland, hè. Het zit allemaal andersom daar.
Ik keek recht in zijn prachtige bruine ogen en het was liefde op het eerste gezicht. Even verzonk ik in zijn ogen, maar herstelde me al snel weer toen hij zijn hand naar me uit stak.
'Liam, pleasure to meet you.'
'Cady, I'm your caddy for today. Pleasure to meet you too, sir,' antwoordde ik met mijn schotse accent.
'Oh, no, don't call me sir. I'm just a regular boy, okay?' zei hij en ik moest even glimlachen. 'But you're scottish, aren't you?'
'I'm half Scottish, half British,' zei ik toen ik de motor aanzette en naar de eerste hole reed. Ik wist precies waar ik moest zijn, omdat ik vaak voor mijn raam zat en vanaf daar kon je precies het hele terrein zien.
'What do you recommend for this hole?' vroeg Liam en ik wist even niet wat ik moest zeggen. Ik had geen idee wat ik moest zeggen, want ik wist niets over golf.
'The wedge,' antwoordde ik snel toen ik herinnerde me dat iemand keihard 'WEDGE' riep bij de eerste hole. Ik wist niet wat het was, totdat ik zijn caddy met een club aan kwam lopen.
'Thanks, Cady,' zei Liam terwijl hij zijn witte handschoentje aandeed en de club pakte. Hij zwaaide zijn club naar achter, en stopte daar.
'Do you know how to play golf?' vroeg hij nadat hij zich had omgedraaid en me weer aankeek.
'No, I don't.'
'Do you want to?' vroeg Liam en ik zag hoe zijn ogen begonnen te twinkelen.
'Why not?' zei ik schouderophalend en liep op Liam af toen hij wuifde dat ik naar hem toe moest komen.
Ik voelde hoe iets klams op mijn heupen werd gelegd en ik keek naar mijn heupen. Het waren zijn handen. Mijn lichaam voelde warm aan en mijn hart draaide overuren.

Ik geloofde niet in liefde op het eerste gezicht. Tot vandaag.