Larry stylinson - the boy with the braces

Verveeld zit ik achter de toog van de nu zeer drukke bar. “Harry, waar heb je de muziek gezet?” “Ik heb de muziek niet gezien.” Nick, de dj, zucht. “Het optreden begint straks en er is geen muziek.” Ik grinnik terwijl Nick boos weg stapt. Ik ben de barman in een dans bar, of eerder een soort discotheek. Maar ik werk er niet zo graag. De collega’s zijn heel veeleisend en het is altijd laat werken. “Harry, bel Mike is even.” Snap je wat ik bedoel met veeleisend? Vast wel. Vermoeid bel ik Mike. “Nick, hij weet het ook niet.” Weer een zucht. “Eeumh … ben jij de barman?” hoor ik een jongen vragen. Ik kijk op, recht in het gezicht van een getinte jongen en zijn 3 vrienden. Ik knik. “Oké dan 2 biertjes en 2 cola’s.” ik knik en neem 4 glazen. “Harry ik wil een glas wijn.” Ik zucht en kijk voor me uit. “Nu graag!” “Laura, Ik ben bezig.” De 4 jongens voor mijn neus beginnen te lachen. Ik zet de 4 glazen voor hun neus neer, want ze hebben zich ondertussen op de barkrukken neergezet. “De biertjes en de cola’s alstublieft.” Ik glimlach vriendelijk. “Kijk, Harry, ik moet binnen 5 minuten op, ik wil nu dat glas.” Ik zucht, neem een fles wijn uit de koelkast en geef het aan haar. Verbaast kijkt ze ernaar. Ik geef haar een glas. “Amuseer je.” Boos stapt ze weg. “Geven ze hier optredens?” vraagt een jongen met prachtige ogen en mooie warrige, bruine haren. “Ja, elke avond zo hopen ze dat het volk langer blijft.” Zeg ik met een lieve lach. Hij lacht terug en wow wat heeft die mooie lippen. Onbewust lik ik over mijn onderlip. Plots schrik ik op. Met rode kaken kijk ik weer naar de tap.

Het is 3 uur ‘s nachts als ik de deur van de bar op slot draai. Eigenlijk was het nog best wel een gezellige avond. Vooral die jongen met zijn bretels. Hij is echt prachtig. Ik schrik op door een lichaam dat zich tegen mijn rug duwt. “Ik probeer je al een hele avond alleen te krijgen.” Ik krijg de rillingen over mijn hele lichaam als ik zijn stem hoor. De stem van de jongen met de bretels. “Ga je mee naar mijn huis?” ik krijg een lach op mijn gezicht en knik. Even later stappen we een appartement binnen. “let niet op de rommel.” Ik grinnik “Dat is bij mij thuis ook zo hoor.” Zeg ik met een lach. We zitten in de zetel gewoon te praten als hij plots naar mijn lippen blijft staren. Nog geen 2 seconden later liggen zijn lippen op de mijne. Na een paar seconden stop ik de zoen, met een grote lach op mijn gezicht. “Harry” zeg ik als wijze van voorstelling. “Louis” ik glimlach en druk mijn lippen weer op de zijne.

Voor ambermalik. Als jullie willen kan ik hier ook nog een tweede deel van schrijven.