# 009 - Antonella Martinez

Ik nam de dvd 'The Notebook' in mijn handen. Ik draaide me sierlijk om en keek Zayn met een brede glimlach aan. Ik zwaaide met het dvd-doosje in mijn handen. Hij zou vast wel de titel hebben kunnen lezen. Hij grinnikte zachtjes, knikte dan en stak zijn duim naar me op. Ik haalde de dvd uit het doosje en stak die in de dvd-speler. "Voor we gaan kijken. " begon ik. "Wil je nog iets om te drinken?" Hij schudde zijn hoofd. "Ik heb genoeg aan jou. " zei hij met een grijns. Met een vage glimlach op mijn gezicht keek ik hem aan. Geen idee wat hij daarmee bedoelde, maar ik zou er me niet druk om maken. Ik kwam naast hem zitten op het bed en ik drukte met de afstandsbediening op play. Ik vond het wel fijn dat ik zulke romantische films met mijn beste vriend kon kijken. Zayn was altijd al een makkelijke persoon geweest. Nog nooit had ik echt ruzie met hem gehad en hopelijk bleef dat zo. Ookal zouden we ruzie hebben, hij zou altijd de beste vriend blijven waar ik alles tegen zou kunnen zeggen. Ik zou gewoon niet lang boos op hem kunnen blijven. Ik had hem nu eenmaal nodig in mijn leven. En als ik daarom als eerste sorry zou moeten zeggen om hem in mijn leven te kunnen houden, dan zou ik dat met plezier doen. De film was begonnen en ik legde nu volledig mijn aandacht bij de film in plaats van bij mijn gedachten. Onbewust leunde ik tegen Zayn aan. Als ik alleen films keek, had ik ook steeds iets nodig om tegenaan te leunen. Meestal waren dat dan kussens. Ik voelde hoe Zayn zijn arm om me heen sloeg. Iets wat me deed glimlachen, want nu besefte ik natuurlijk wel dat ik tegen hem aanlag. Ik liet mijn ogen even afzakken naar zijn rechterarm die op zijn buik rustte. Mijn ogen vielen op de tattoo van de gekruiste vingers. Nooit heb ik echt begrepen wat Zayn had met tattoos. Ik begreep niet dat hij er zoveel kon laten zetten. Ik vond het wel leuk bij Zayn. Ze stonden hem. Zolang het er maar niet teveel werden. Ik legde mijn hand zijn arm en ik streelde met mijn vingers over de tattoo. De film was ik al helemaal vergeten. En dat door gewoon even mijn ogen te laten afzakken naar Zayn's tattoo. "You like it? " hoorde ik Zayn vragen. Ook zijn zacht gegrinnik hoorde ik. Ik liet mijn hand van zijn arm afzakken en keek dan haastig terug naar de film. "Euhm ja." zei ik alleen maar. Op dit moment voelde ik me echt zo betrapt. Ik beet zachtjes op mijn onderlip. Al vijf minuten had hij niets gezegd, dus waarschijnlijk zou hij er ook niets meer van zeggen. Zou hij het erg hebben gevonden? Nee toch! Anders had hij me dat wel gezegd. Trouwens, zo erg was dat nu ook niet. Strelen over een tattoo. De rest van de film hadden we verder gekeken zonder ook maar iets te zeggen tegen elkaar.


Saai hoofdstukje, I know. ;$ It will get better!