De straf...

'Jessica... Dat was de druppel, we weten niet meer wat we met je aanmoeten' zegt Perkamentus als ik voor de 300e keer in zijn kantoortje zit.
'Stuur me naar huis?' stel ik misschien iets te enthousiast voor.
'Nou, omdat je dat zo graag wilt... doen we 't niet. Ik weet iets veel beters, je zit vanaf morgenavond bij Griffoendor'
'WÁT?! Nee, dat kan niet!'
'Oh, jawel hoor. Ga je koffers maar pakken en neem afscheid van je vrienden. Morgenavond is 't voorbij met die streken van jullie'




Boos loop ik weg, weg van die oude gek, en loop ik m'n leerlingenkamer in.
'Eey Jess' hoor ik een vertrouwde stem zeggen.
Ik kijk in de richting waar het geluid vandaan kwam en zie de persoon die bij de stem hoort: Draco Malfidus, Mijn beste maatje, Mijn ABVtje, de persoon met wie ik alles samen doe en bij wie er altijd wel wat te beleven valt.
'Wat moet je nu weer voor straf gaan doen?'
'Ik moet naar Griffoendor verplaatsen'
'Haha, grappig. Maar wat moet je écht doen?'
'I meen 't!'
'Nee, dat kan niet'
'Toch wel'
'Je meent 't echt hè?'
'ja' zeg ik half lachend.
'shit man! Maar we blijven wel altijd vrienden toch?'
'Tuurlijk, jij blijft altijd mijn beste maatje en ze kunnen doen wat ze willen maar ik zal altijd een potter-, wezel- en modderbloedjes-hater blijven...'