Hoofdstuk 30

Maura P.O.V.

Ik besluit een enkele reis naar Maastricht te nemen want ik denk niet dat ze verwachten dat ik van Zaandam naar Maastricht ga. Zodra de trein het perron op komt rijden en de deuren open gaan stap ik snel naar binnen en zoek ik een plekje in de tweede klas. Als ik zit wordt ik opeens zenuwachtig. Wat als ik geen slaapplaats kan vinden of erger… was het de goede keus om weg te lopen? Maar nog voordat ik weer kan uitstappen begint de trein te rijden en probeer ik me te ontspannen. Ik heb nog een reis van minstens twee uur voor de boeg dus ga ik maar muziek luisteren. Ik heb mijn mobieltje thuis gelaten om te voorkomen dat ze me gingen bellen, dus internetten kan ik niet. Als ik alle liedjes op mijn IPod gehad heb is het ongeveer anderhalfuur later en komt de conducteur binnen. Ik haal mijn kaartje tevoorschijn en laat hem aan de man zien. ‘Bedankt.’ Zegt hij als hij mijn kaartje aan pakt. ‘Goede reis nog verder.’ Zegt hij nog voor hij de coupé verlaat. Goede reis… dat gaat wel lukken maar dan? Had ik niet beter een kaartje kunnen kopen naar familie? Vraag ik me dan af. Maar het is al te laat en ik heb geen geld meer voor een treinkaartje. Ik denk dat ik blij mag zijn als ik van het geld dat ik nog over hebt twee maaltijden kan kopen. Nu krijg ik pas echt spijt van mijn keus, maar ja… nu is er geen weg meer terug. Ik zucht en besluit dan nog maar een keer alle liedjes van mijn IPod af te gaan.