Mysterieuze jongens.

Linda p.o.v

Ik pakte m'n lesrooster uit m'n tas en keek waar we het eerste heen moesten. Het eerste vak dat we hadden was scheikunde. Mike keek over m'n schouder mee en ik voelde gewoon een glimlach groeien op zijn gezicht. 'Ik heb nu ook scheikunde. Zal ik met jullie meelopen?' Ik wilde het liefst nee zeggen, maar hij moest toch dezelfde kant op, en wij wisten de weg niet. Dus knikte ik maar. Toen we langs allerlei lokalen liepen vertelde Mike welke lokalen bij welke lessen hoorden, zodat het ook wat makkelijker was om te vinden. Voor de deur van het lokaal bleef hij stil staan. 'We zijn er.' Hij draaide zich naar me om en pakte m'n hand vast. Terwijl Dees met haar wenkbrauwen aan het wiebelen was lachte ik opgelaten. Ik trok m'n hand uit de zijne. 'Zullen we maar eens naar binnen gaan? We willen niet op onze eerste dag te laat komen hè.' Ik liep snel naar binnen met Dees achter me aan. Mike keek een beetje beteuterd, maar al snel lachte hij weer. Hij liep naar een tafel toe waar een bruine jongen zat. Hij had kort haar en bruine ogen. Toen hij lachte kon je al z'n spierwitte tanden zien. Hij keek even onze kant op, knipoogde, en keek weer weg. Charmante kerel. Hij keek ons in ieder geval niet raar aan. 'Lin! Ik heb een tafel voor ons geregeld. We zitten samen aan een tafel, maar de leraar vertelde wel dat we rond de kerst bij iemand anders komen te zitten. Dus als we met wat mensen praten, komen we in ieder geval niet bij een totaal onbekende te zitten.' Een meisje vlak bij ons was ons nieuwsgierig aan het opnemen. Toen ik naar haar omkeek, keek ze snel weg. Ik ging bij haar staan en sprak haar aan. 'Hey. Ik ben Linnie en daar zit m'n vriendin, Dude.' Ik wees naar Dees. 'We zijn nieuw hier, dus ik vroeg me af of je ons kan laten zien waar alles staat bij deze tafels.' Ze stond op en schudde m'n hand, die ik uitstak. 'Ik ben Jessica Stanley. Waar komen jullie vandaan? Ik hoor een beetje een accent.' 'We komen uit Nederland, en zijn hier bij mijn vader gaan wonen.' Ze keek lichtelijk verbaasd. 'Nederland? Maar je spreekt zo goed Engels! Tuurlijk wil ik jullie helpen.' Ze liep mee naar onze tafel en praatte even met Dees. Daarna liet ze zien waar alles stond en waar we alles konden vinden. Toen de leraar binnen kwam lopen gingen we ieder aan onze eigen tafel zitten. Meneer Willson vroeg of we op wilden staan om ons voor te stellen aan de klas. We hoorden mensen fluisteren over onze kleren, en mensen vroegen zich af wie we waren. 'WHOO SEXY!' De bruine jongen uit de klas floot nadat hij dit zei. 'Tyler Crowley! Nog een woord van jou en je hebt een probleem!' Ik keek Tyler aan en hij had een ondeugende lach op zijn gezicht. Alsof hij erover aan het nadenken was om nog iets te zeggen. Toen Dees zich aan het voorstellen was en ik de klas rondkeek, zag ik een speciaal uitziende jongen zitten.
Ik hoorde niet meer wat Dude allemaal zei, en had alleen nog maar oog voor deze jongen. Hij had heel kort zwart haar. Hij leek me aardig groot, omdat hij boven de jongen naast hem uitkwam. Of die jongen was gewoon klein... Hij had een strak wit T-shirt aan, waardoor je zijn gespierde lichaam goed kon zien. Zijn ogen waren nog het mooist van alles. Ik had nog nooit zo'n mooie kleur ogen gezien. Ze leken wel van vloeibaar goud... zacht en vriendelijk, niet overdreven fel, maar echt vloeibaar. Ik ving zijn blik en wilde wegkijken, maar werd gevangen gehouden door de uitdrukking. Een uitdrukking van nieuwsgierigheid en interesse. Opgelaten keek ik weg, zoekend naar een veilig gezicht, en zag vlakbij de mysterieuze jongen Mike zitten. Hij wierp hatelijke blikken naar de jongen, en keek daarna mijn kant op, met een ietwat zielig glimlachje. Oh mijn god! Hij was jaloers! Ik had wel oog voor een totaal onbekende jongen, en niet voor de jongen die mij naar school had gebracht en de weg liet zien. Volgens mij kon Mike dat niet echt hebben. Dees stootte me aan en trok aan mijn arm, zodat ik op haar plek kwam te staan, en zij op de mijne. Toen was het mijn beurt om me voor te stellen. Ik probeerde zo min mogelijk naar de jongen achterin de klas te kijken en concentreerde me op mijn verhaal.