Let´s just be friends.

Het 3e uur, tijd voor een supersaaie natuurkundeles. Lotte is naar de tandarts dus ga ik ergens alleen achteraan bij het raam zitten. Ik ben een van de eerste dus langzaamaan komt de rest ook binnen. Ik kijk rond maar zie Daan nergens zitten. Na 5 minuten komt hij binnen. De leraar zit haast te slapen in zijn stoel en merkt niks. Daan gaat zo stil mogelijk naast me zitten.
´Waar was je?´ vraag ik.
´Ik had de tijd niet in de gaten.´ zegt hij.
´Die vent is zo oud, hij heeft echt niks in de gaten!´ zeg ik.
´Klopt!´ zegt hij lachend. ´Wat doe jij na school?´
´Niks dat ik weet, hoezo?´ vraag ik.
´Samen ijsje halen?´ vraagt hij.
´Oke, leuk!´ zeg ik. YES! Hij wil nog gewoon vrienden zijn! Hij lacht naar me en ik lach terug. Dan slaat hij zijn boek open en begint aan zijn huiswerk.

Na school hebben ik en Daan afgesproken bij de fietsenstalling. Het is 5 minuten na afgesproken tijd als hij heel nonchalant aan komt lopen.
'Hé.' zegt hij. 'Kom.'
We lopen naar de dichtbijzijde ijssalon en eten een ijsje.
'Ik trakteer.' zeg ik. 'Omdat ik nog heel wat goed te maken heb.'
'Dat worden dan nog heel veel ijsjes.' zegt hij lachend.
Nu kunnen we er om lachen maar eerst vond ik het niet echt om te lachen. Ik heb enorm lang gehuild, omdat ik bang was hem kwijt te raken.
Voor we naar huis gaan gaat hij voor me staan en pakt mijn hand.
'Ik weet dat het moeilijk is om wat er is gebeurd te vergeten, maar laten we het proberen.' zegt hij.
'Ja, ik wil niet dat dit alles verpest.' zeg ik, hij glimlacht.
'Tot later!' zegt hij en hij geeft me een kus op mijn wang.
'Ja, doei.' zeg ik terwijl ik hem nakijk. Heel even kijkt hij om en lacht.