Hoofdstuk 27

De volgende dag wordt ik wakker van de telefoon en besluit ik eerst maar eens te douchen. Als ik gedoucht en aangekleed ben loop ik naar beneden waar ik Ben en Hanna zorgelijk pratend aantref. Ze schrikken duideijk als ze me zien. ‘Wie was er aan de telefoon?’ vraag ik nieuwschierig als ik hun gezicht zie. ‘Dat ehh… waren je ouders. Ze willen de voogdij terug.’ Vertelde Hanna me aarzelend. Ergens had ik wel verwacht dat ze zich er niet bij neer zouden leggen. Omdat ik niks kan uitbrengen knik ik maar en ik loop door naar de koelkast omdat ik honger heb. Als ik omkijk zie ik dat Hanna en Ben me raar aankijken. ‘Wat? Ik heb honger!’ zeg ik verontwaardigd. ‘En ik had ergens wel verwacht dat ze zich er niet bij neer zouden leggen.’ Ga ik dan verder. Hanna en Ben knikken alleen maar en gaan wer verder met hun gesprek terwijl ik wat yoghurt en een banaan pak. Als ik ook een lepel heb gepakt loop ik naar de woonkamer, maar nog voordat ik de keuken uit ben gaat de telefoon weer. Ben neemt op en aan de schreeuwende stem die uit te telefoon komt te horen is het mijn erg boze vader. Hanna gebaart me de keuken uit te gaan voordat Ben de telefoon op de speaker zet. Zodra ik mijn yoghurt op heb ga ik maar tv kijken. Na een uur nutteloos gezap ben ik het zat en loop ik naar boven. Eerst ga ik naar de slaapkamer van Michelle, maar daar is niemand. Die is vast bij Max. Ik klop op de deur van zijn kamer maar krijg meteen een boos gemompel en dus besluit ik maar naar Lucas te gaan. Ook daar klop ik op de deur, maar ik krijg geen antwoordt. Ik open voorzichtig de deur en kom tot de conclusie dat Lucas al weg is. Dan ga ik maar weer naar mijn kamer.