Hoofdstuk 25

‘Dus je hebt wat met Michelle.’ Begin ik vriendelijk. Ik zie Max’ gezicht ontspannen, hij had zeker gedacht dat ik meteen zou beginnen met schreeuwen. Nou dat gaat nu komen. ‘En bedankt dat ik dat ook weet.’ Sis ik hem boos toe. Als ik naar Max zijn gezicht kijk zie ik dat hij een beetje bang is geworden. ‘Ik mag hopen dat je een goede reden heb om mij dat niet te vertellen.’ Zeg ik boos. Ik kijk Max vragend aan. ‘N..n..nou eh..ehmm…het eh.. was ehh.. gewoon dat ehh… Ik ga Michelle halen’ antwoordt hij dan. Ik ga op mijn bed zitten en probeer rustig te worden. Misschien reageerde ik wel een beetje te heftig, maar alles is nieuw voor me en ik ben gewoon bang Max ook te verliezen. Even later komt Michelle met een bang gezicht binnen, gevolgd door Max. ‘Oké, ten eerste sorry Max ik reageerde misschien een beetje overdreven.’ Begin ik. ‘Maar alles is nieuw voor me en ik ben gewoon bang jou ook nog te verliezen.’ Zeg ik terwijl ik naar de grond kijk. Voor ik het weet voel ik twee armen om me heen van Michelle. Max is nooit zo’n knuffelaar geweest. ‘Misschien had jij niet zo moeten uitvallen maar wij hadden het je gewoon moeten vertellen.’ Zegt Michelle. ‘Ja, we waren gewoon bang dat je… ja waar waren we eigenlijk bang voor?’ vraagt Max zich dan hardop af. Ik moet lachen omdat dat gewoon zo typisch Max is.