1

Zachtjes wankel ik mijn kamer uit. Hij was weg. Een opgeluchte zucht verlaat mijn mond. Langzaam loop ik naar de badkamer en kijk ik de spiegel. Mijn gezicht ziet er nog normaal uit, deze keer dan. Ik draai me om en trek mijn shirt een stukje omhoog. Ja hoor, daar zijn de blauwe plekken en krassen van gister avond. Ik draai langzaam de douche kraan open en kleed me uit. De warme stralen doen even pijn op mijn rug waardoor er een gedimpte pijnlijk kreun mijn lippen verlaat. Vanavond voordat ze beide terug zijn van hun werk ben ik weg. Maar waar moet ik heen? Alles is in ieder geval beter dan hier, in deze hell. Iedere avond is het weer het zelfde, mijn moeder ligt dronken op de bank en laat hem zijn gang gaan met mij. Ik kleed me heel voorzichtig aan. Iedere beweging doet pijn, zelfs als ik adem haal. Mijn benen zijn ook al bijna helemaal blauw van alle schoppen die hij me geeft. Beneden maak ik even een boterhammetje klaar en neem plaats op de bank. Mijn vriendinnen heb ik ook al een tijd niet meer gezien. Hij vertrouwde het niet, hij was bang dat ik ze alles zou vertellen. En eerlijk gezegt, ik zou het echt doen. Alles voor een beter leven. Dit is gewoon geen leven meer te noemen. Ik ga ook al niet meer naar school. Ieder tieners droom zou je denken, nou nee ik zou nu juist heel graag naar school willen gaan. Maar ook dat vertouwde hij niet. Mijn hele leven is verpest en dat allemaal sinds mijn beste vriend, mijn maatje, de jongen waar van ik altijd al dacht samen oud te worden, beroemd werd. Harry Edward Styles. Ik ben blij voor hem hoor, maar sinds dat hij weg was heeft mijn moeder hem in haar leven gelaten. Toen we nog samen waren hielden we hem altijd buiten, maar toen hij eenmaal weg was werd het onmogelijk voor mij alleen.