Things will never be the same again... { Cristiano Ronaldo And Fernando Torres } --> 7

*Tring* “Owhja volgende les geef ik een groepsopdracht, die je samen met twee zal moeten maken thuis, jullie mogen er al over nadenken met wie je wilt samenwerken”. Je stopt alles in je tas en wil samen met Joyce naar buiten lopen, maar Eef houd je tegen. “Hey *jij* ik vroeg me af of je samen met mij je groepswerk wou maken, lijkt me wel leuk, zouden we dan wel bij jouw thuis kunnen afspreken, want bij mij wordt er verbouwd?”. “Uhm…sorry nee, heb al met Joyce afgesproken”. “Tsss…trut, denk je nu echt dat je hem kan houden, als hij mij nog maar één keer heeft gezien, valt hij volledig voor mij”. “Owh oke, veel succes er mee dan” en je loopt het lokaal uit. “Bitch!”, roept ze jou nog na. Joyce kijkt je onbegrijpend aan. “Ze had ook het tijdschrift gelezen denk ik”. “Owh” en Joyce lacht.
Onderweg naar de cafetaria wordt je nog enkele keren tegengehouden door meisjes die nu plots dat groepswerk willen maken met jou, telkens wordt je na je antwoord bot geantwoord of uitgescholden. “Owh ik voel me wel vereerd nu dat ik dat groepswerk met je maak”. Je kijkt joyce vaag aan “Wie zegt dat jij dat mag?”. “Maar je zei toch…”. “Joyce komaan!” en je lacht. Jullie lopen lachend de cafetaria in, maar jullie lach verdwijnt vlug wanneer jullie door bijna heel de cafetaria worden aangekeken.

’s Avonds wanneer je op je kamer je huiswerk bent aan het maken wordt er op je deur geklopt. “Hey Darling, heb je de tijdschriften al gezien?”. “Owh zwijg me stil, bijna de helft van mijn klas, de meisjes dus, wouden plots een groepswerk met mij maken, werd meerdere keren uitgescholden voor bitch en trut enzo en werd de hele dag aangestaard alsof ik iets was wat ze nog nooit van hun leven hadden gezien”. Fernando lacht. “Ja lach maar, het had even goed m’n leven gekost, die meisjes waren echt niet zachtaardig, als hun ogen kogels waren…”. “Awh!” en hij knuffelt jou overdreven hard. “Vind je dat nu echt grappig?”. “Nee sorry, is niet grappig ,maar ik ben dat al meer gewoon, kan er beter tegen”. “Mhmmm…”. “Maar wat ik wou vragen, wil nu zaterdag komen kijken naar een match?”. “Moet je met Spanje spelen?”. “Nee Liverpool, tegen Real, is vriendschappelijk”. “Owh oke, mag Joyce meekomen?”. “Zou je dat wel doen, straks wil de helft van je klas mee en ben je dood” en hij grijnst. “Torres!” en je gooit een kussen tegen zijn hoofd. Jij zat andersom op je bed en hij trok je met je benen dichter bij hem en begon je te kietelen. Plots gaat de deur open en je broer grijnst. “Ik moest van mam vragen of je ook mee eet?”. “Uhm als het niet teveel moeite is, is het goed voor mij”. Je broer bekijkt jullie twee, hoe jullie nu op jouw bed liggen, hij schud lachend met zijn hoofd en doet de deur weer dicht. “Eten jullie altijd pas nu?”. “Nee, maar mam had een vergadering vandaag, maar jij moet veel zeggen”. “Ja oke sorry, maar ik heb daarnet nog een training gehad voor de zaterdag”. “Ja, ik ruik het” en je grijnst. Fernando begint je weer te kietelen. Je roept om genade en niet veel daarna roept je broer dat jullie moeten komen eten. “Je hebt nu echt geluk dat ik je moeder niet wil laten wachten” en hij staat op. Hij reikt een hand uit en trekt je omhoog, samen lopen jullie naar beneden toe. “Het eten was heel lekker”. “Dank je ,Fernando”, zegt je moeder heel trots. “Ik ga een bad nemen, Aleandro en *jij*, jullie ruimen af enzo”. Jij en je broer staan op om te beginnen. Fernando kijkt je broer aan. “Ik zal haar wel helpen”. “Jij mag elke dag blijven eten” en hij loopt tevreden naar de woonkamer. “Jouw broer was wel heel dankbaar”, zegt Fernando wanneer hij de keuken inloopt. “Tuurlijk, onze afwasmachine is kapot en kan pas overmorgen worden gemaakt en je gooit een handdoek naar hem toe”.