O13 | Justin D. Bieber

Niall pakte mijn arm en sleurde me naar de trap, helemaal op de 5de verdieping deed hij een deur open.
'Dit is mijn kamer' zei hij en hij spreidde zijn armen.
'Zo... Nini' zei ik plagend, Niall stak zijn tong uit.
'Dus woon je hier alleen met je ouders?' vroeg ik, Niall begon te lachen.
'Dat was mijn moeder niet, dit is een weeshuis. Ik woon hier al mijn hele leven.' antwoordde Niall lachend.
'Waar zijn je ouders dan?' vroeg ik, Niall haalde zijn schouders op.
'Dood, en je hoeft geen sorry te zeggen want ik mis ze niet' zei Niall droog.
'Mis je - je ouders niet?' vroeg ik verbaasd, Niall knikte.
'Jij houd van je moeder omdat ze dingen voor je gedaan heeft en je haar kent, maar ik ken mijn ouders niet dus ik mis niks.' legde Niall uit, dat klonk best logisch.
'Dat klinkt logisch, hou je dan van Rose als van je moeder?' vroeg ik nieuwschierig.
'Ja, ze is als een moeder voor me. Ook voor de anderen.' zei Niall, terwijl hij verder over Rose vertelde straalden zijn ogen.
'Waar zijn de andere 22 kinderen dan?' vroeg ik, hij had vertelt dat er met hem erbij 10 jongens waren en 13 meisjes.
'Die kunnen elk moment thuis komen, en ik zou je maar voorbereiden op het avond eten.' Zei Niall lachend.
'Nini.'
Er stond een klein meisje in de deur opening.
'He, Lucy. Wat is?' vroeg Niall terwijl hij haar optilde, het kleine meisje sloeg haar armpjes om zijn nek.
'Ik wilde een knuffel' fluisterde het meisje in zijn nek.
'Aaawwhh,' zei ik, het zag er zo lief uit. Het meisje keek op en fluisterde wat in Niall oor.
'Ja, ik hoop het Lucy' antwoorde Niall, hij zette Lucy neer en na nog een kus op haar wang te geven huppelde ze vrolijk de kamer uit.
'Wat vroeg ze aan je?' vroeg ik Nieuwschierig, Niall schudde zijn hoofd.
'Zeg ik niet' zei Niall, ik boog wat naar hem toe.
'Toe Nini. Ik wil het weten...' fluisterde ik in zijn oor, hij rilde.
Hij ging wat achteruit en boog zich naar mijn lippen.