O11 | Justin D. Bieber

Niall kwam terug met een glas water en een EHBO koffertje, hij gaf me het glas water een een pilletje. Ik slikte het pilletje door en dronk het glas water helemaal leeg, Niall maakte mijn gezicht schoon en deed verband om de snee in mijn wenkbrauw.
'Jus, ik wil ook even naar je ribben kijken' zei hij zachtjes, ik knikte. Hij pakte met zijn handen de onderkant van mijn shirt en trok hem voorzichtig over mijn hoofd, ik voelde Niall's vingers over mijn borst glijden. Ik had pijn maar zelfs nu kon een kreun van genot niet onderdrukken, geschrokken haalde Niall zijn handen van mijn borstkas af.
'Ik denk wel dat je een paar ribben zwaar gekneusd hebt' zei Niall, hij tapete mijn ribben stevig vast.

De paracetamol begon te werken en Niall had me omhoog geholpen, ik had geen last meer van mijn enkel dus dat was niks ernstigs. Niall zat me al de hele tijd met een bange blik aan te staren, als ik terug keek - keek hij snel weg.
'Justin je moet er echt met iemand over praten' zei hij uiteindelijk, 'Je weet dat je vader dit echt niet mag doen, toch?' vroeg hij.
'Ik weet het maar ik kan mijn broertje en zusje niet alleen laten' zuchtte ik, hij keek me verward aan.
'Waar zijn die nu dan?' vroeg hij.
'Bij mijn moeder, zij heeft de voogdij maar ze wil mijn vader tevreden houden' legde ik uit.
'Oke, bel je moeder dat je broertje en zusje bij haar blijven. Ze moet de politie bellen en om bewaking vragen' zei Niall en zijn blik stond vast beraden. Ik pakte mijn mobiel en belde mijn moeder, ze begreep het plan van Niall.
'Justin, ik heb nog nooit iemand mee naar huis genomen...' zei hij, '...Maar jij gaat met mij mee'