Aankomst in Forks

Linda p.o.v

Toen we in het vliegtuig zaten legde ik mijn hoofd op Dude's schouder neer en zuchtte diep.
'Dat was ff moeilijk met Djim... Echt super lief dat hij helemaal hierheen is gekomen om doei te zeggen. En die fotolijst is super mooi.' Ze legde haar hoofd op mijn hoofd en zei niks. Voor haar was het moeilijker. Zij laat het land achter waar haar ouders zijn overleden. Maar we gaan allebei een nieuw leven tegemoet. En ik weet zeker dat het haar dan minder pijn zal doen. En mij ook. Ik ben mijn broer verloren. De dronken gek die tegen haar ouders aanknalde... Hij had ook nooit moeten gaan rijden onder die toestand! Maar wat is gebeurd is gebeurd, en dat kan niemand meer ongedaan maken. Ik wist niet eens dat ik een broer had tot dat moment. Hij was ter adoptie afgestaan en de lijkschouwer heeft mijn ouders gecontacteerd. Het bordje met: "fasten seatbelts" ging aan, en de piloot murmelde wat onverstaanbaars door de intercom. Niet erg veel later vielen we allebei in slaap. Gelukkig werden we pas wakker toen de stewardess ons wakker maakte om te vertellen dat we gingen landen. We hadden niet veel geslapen de laatste paar dagen, dus konden we nu goed doorslapen. We verlieten het vliegveld en hielden een taxi aan. M'n vader was vast weer vergeten dat we vandaag al zouden komen. Typisch iets voor hem. 'Kunt u ons naar Forks brengen?' Vroeg ik aan de chauffeur. Hij knikte en begon te rijden. Ongeveer een uur later waren we in Forks en vertelde ik de taxi chauffeur hoe hij naar m'n pa's huis moest rijden. Toen we stopten betaalde ik de man en stapten we uit.
'Nou... Daar gaan we dan. Eens kijken wat paps excuus is dat hij er niet was.' Dees grinnikte en liep richting de voordeur. Ik had geen sleutel en belde aan. We hoorden niks en na een tijdje drukte ik wat langer op de bel, waarna we een bonk hoorden en begonnen te giechelen. 'Ik kom al!' Hoorden we vanuit het huis. Waarschijnlijk was m'n vader in slaap gevallen op de bank. Dat zou niet de eerste keer zijn. Toen hij de deur openmaakte keek hij verbaasd. Toen keek hij op zijn horloge. 'Ik dacht dat jullie pas morgen zouden landen?’
Oh dom! Het was mijn schuld dat hij er niet was, ik had geen rekening gehouden met het tijdverschil. Hij liet ons binnen en we praatten even. Daarna liet hij onze slaapkamers zien. Ze waren mooi ingericht, perfect voor tieners. Hij liet ons alleen om onze spullen uit te pakken. Toen ik alles netjes had weggezet liep ik naar Dees' kamer. Ze stond voor het raam te kijken naar de regen. Alles was al weggezet. 'Dees? Alles goed?' 'hmh.' Ik liep naar haar toe en sloeg m’n armen om d'r heen. 'Waar denk je aan?' vroeg ik zacht. 'Aan van alles. Voornamelijk over morgen... morgen moeten we al naar school weetje.' Daar dacht ik even over na. Een nieuwe school, midden in het schooljaar. Het tweede trimester zou morgen beginnen en m'n vader wilde dat we dan meteen naar school zouden gaan. Ik vond het wel best. Dees en ik waren allebei goed genoeg in Engels om meteen naar school te gaan. Ik hoorde mijn vader roepen vanaf beneden: 'Meiden! Eten!' Ik liet Dees los en zuchtte. 'Yeey, friet... Meer heeft ie waarschijnlijk niet in huis.' Dees begon te lachen. Gelukkig leek ze nu niet meer zo depri. We liepen naar beneden en gingen aan tafel zitten. Tot mijn verbazing hadden we biefstuk. Een geheel verzorgde maaltijd. Ik keek even raar naar Dees, die haar schouders ophaalde. 'Wat nou dames? Hadden jullie niet verwacht dat ik voor jullie zou kunnen zorgen? Eet smakelijk, val aan.' Na het eten zette ik alles in de afwasmachine en nam Dees de tafel af met een doekje. Pap gaf ons onze schoolboeken, die twee weken eerder al binnen waren gekomen. We liepen naar boven om de boeken weg te leggen en daarna te slapen. Tussen de kamers van Dees en mij in, zat een badkamer. Een deur lijde naar de gang, eentje naar mijn kamer, en eentje naar Dees' kamer. We kwamen tegelijk de badkamer in lopen om onze tanden te poetsen. Daarna gingen we nog even op mijn kamer zitten. 'En... Hoe vind je het huis? Je bent hier nog nooit geweest hè?' Dees keek even rond. 'Het is groot. Mooi. En ook echt een mooie locatie, zo bij de bossen! Zit hier vlakbij niet een reservaat?' Er was inderdaad een indianen reservaat niet ver hier vandaan, maar zo'n 5 kilometer weg. Daar leefde een oude stam de Quiliettes. De kinderen gingen in het reservaat naar school. Ik was er wel eens geweest, om naar het strand te gaan. We kletsten even over van alles en nog wat. En waren allebei nerveus voor de volgende dag. Rond een uur of 11 gingen we allebei slapen. 'Tot morgen Linnie.' Dees knuffelde me. 'Tot morgen... Dan begint het leven hier pas echt.'