Chapter 38

We zaten nu met z'n allen in mijn vaders auto gepropt, omdat Jeremy niet meekon dit keer. Ik zat voorin, Percy, Annabeth en Griffin zaten achterin en Jamie zat in zijn eentje in de kofferbak gepropt bij alle bagage, waardoor je zijn benen haast niet meer zag. We luisterde naar het nieuws op de radio en we zeiden voor een hele lange tijd geen woord.
Pas toen we al ver van New York verwijderd waren begonnen we te praten.
'Hoe ver is Michigan Lake eigelijk?' vroeg Griffin en iedereen werd meteen meer wakker van het plotselinge geluid.
'Uuhm... zo'n 825 mile ongeveer... Dat kan nog wel even duren.' zei mijn vader zonder zijn blik van de weg te halen.
'Hoelang?' vroeg Annabeth meteen met een verschrikte uitdrukking op haar gezicht.
'Zo'n 14 uur... mijn moeder en ik zijn er een keer naartoe geweest met de auto, berijd me maar alsvast voor.' antwoorde Percy. 'Ow jah, en u moet tol betalen meneer Bell.'
Jamie gniffelde achterin toen Percy "Meneer Bell" zei en Griffin keek meteen naar zijn vriend achter hem.
'En.. hoe bevalt het u daar Meneer Darvill?' vroeg hij met een deftige, serieuze blik.
'Mieters mijn beste.' antwoorde Jamie terug en Percy en ik schoten in de lach. Annabeth schenkte er niet zoveel aandacht aan.
'Alleen... voel ik mijn benen nauwelijks meer.' zei Jamie toen en nu had mijn vader ook aandacht.
'We kunnen wel even stoppen als je dat graag wilt.' zei hij terwijl hij in de achteruitkijk speigel naar Jamie keek.
Jamie knikte. 'Graag, dan kan Meneer Griffin hierzo op mijn plek zitten.'

We stopte bij een bezinestation en we konden allemaal onze benen even strekken. Mijn vader vulde de tank weer helemaal vol en Jamie, Griffin en Percy rende naar het kleine winkeltje. Annabeth bleef bij mij staan.
'Ik kan die 2 daar soms echt niet uitstaan.' zei ze ineens en ik keek haar aan. 'Wie? Jam en Grif?'
'Jah! Ze zijn soms echt kinderachtig.'
Ik keek naar de jongens, die nu bij de snoepafdeling waren en ik haalde mijn schouders op.
'Ik vind ze wel leuk.'
'Echt!? oke dan. Dat had ik niet van jou verwacht Olive.' zei ze ineens.
'Nee nee nee, zo bedoel ik het niet!' zei ik snel en Annabeth moest lachen.
'Snap ik ook wel.' zei ze. 'Kom, ik wil daar ook wel eens gaan kijken.' Ze pakte mijn arm en trok me mee naar het winkeltje.