Chapter 35

Het was nu bijna 12 uur ‘s middags, en ik trok mijn jas dichter tegen me aan. Het was vandaag namelijk niet echt zo warm als dat het eruit zag.
We waren op weg naar het huis van Seath, want ik had gesmeekt of we daar naartoe zouden kunnen gaan, al was het maar voor een paar minuten.
‘En... waar gaan we nu ook alweer heen?’ vroeg Griffin, die naast me liep.
‘Naar Seath. Dat is mijn beste vriendin die ik echt al ontzettend lang niet meer heb gezien.’
Griffin knikte alsof hij het begreep, maar toen had hij al weer aandacht voor iets anders.
Hoeveel Jamie en Griffin wel niet gemist hebben. Ze kennen bijna niets van de echte mensenwereld.
We liepen een andere straat in en het huis van Seath kwam in zicht.
‘We blijven niet te lang he.’ Vroeg Annabeth ongeduldig. ‘We moeten eigelijk al weer op weg zijn naar het Lake.’
‘Ja ja, doe rustig, we hebben nog tijd zat.’
Annabeth gaf een spottend lachje maar ik gaf er geen aandacht aan. Ze had waarschijnlijk gewoon niet goed geslapen ofzo. Ik wist het niet.
We stonden nu precies voor Seath’s huis en ik hoopte heel erg dat ze thuis zou zijn. Ik ging het pad op naar de voordeur terwijl de rest bij het hekje bleef staan.
Ik drukte op de deurbel. Twee keer kort en een keer lang, net zoals we altijd deden. Meteen werd de deur opgegooit en stond Seath in de opening. Ze had ongekamde haren en haar tandenborstel in haar mond. Ook had ze haar pyjama nog aan. Ze keek me met grote starende ogen aan en ze legde haar tandenborstel op het schapje naast haar. Gelukkig maar dat er nog geen tandpasta op zat, anders was haar moeder uit haar plaat gesprongen.
Seath vloog me om mijn nek heen en ik kon haar parfum ruiken. ‘Omg Olive! Waar ben je geweest? Hoe gaat het met je?’ zei ze terwijl ze me nog steeds vast hield. Ik maakte me los uit haar greep en deed het gebaar dat ze rustiger moest doen. ‘Ik beantwoord dadelijk AL je vragen oke, maar eerst wil ik dat je een paar mensen ontmoet.’ Ik deed een stap opzij zodat Seath de rest kon zien. Jamie en Griffin zwaaide, en Percy en Annabeth glimlachte alleen maar, met hun handen in hun jaszakken.
‘Dat zijn Percy, Annabeth, Jamie en Griffin.’ Zei ik terijl ik ze een voor een aanwees. ‘Mogen ze ook binnenkomen?’
‘Ja tuurlijk, mijn ouders zijn deze week toch niet thuis.’
‘Oh, nog steeds zakenreisjes?’ vroeg ik belangstellend maar Seath haalde haar schouders op.
‘Ik verdenk ze erop dat ze gewoon voor de lol gaan.’ Antwoorde ze met een schuine glimlach. We liepen haar huis in en ze leidde ons naar de woonkamer. Haar huis was veel groter dan ons huis, haar ouders waren namelijk ook veel rijker. Er stond een grote, leren hoekbank, een glazen salon tafel met een bos rozen erop en aan de muur hing een enorme flatscreen tv. En alles was wit geschilderd. ‘Oke, ga zitten zou ik zeggen.’ Zei Seath, die nog steeds heel de tijd in mijn bovenarm prikte om te kijken of ik het wel echt was.
‘Uuhm, daar kun je je jassen ophangen,’ zei ze, en ze wees naar de kapstop in de gang die naar de achtertuin leidde. ‘Dan ga ik me even aankleden oke... duurt niet lang hoor.’
Ze keek me nog even aan en verdween toen naar boven.
Iedereen ging op de bank zitten en Jamie sprong meteen weer overeind. ‘Wow, hier zak je helemaal in man!’ zei hij, terwijl hij weer voorzichtig ging zitten.
Ik glimlachtte en schudde mijn hoofd. Ik was nu nog de enige die niet op de bank stond, want ik vond de foto’s die op de kasten stonden veel interesanter om naar te kijken, want er waren er een heleboel bijgekomen dit half jaar. Zo was er eentje van Seath en een meisje van onze school op het grote Schoolfeest, en eentje waar Seath samen met haar vader op stond terijl ze op een tarrasje zaten en allebij een groot glas drinken vasthielden. Ik glimlachte steeds breder toen ik alles zag. Ook de oude foto’s stonden er nog, zoals van mij en Seath, toen we ons als modemodellen gedroegen, met fel roze boa sjaals, veel de hoge hakken en ontzettend lelijke make-up terwijl we allemaal rare poses aan namen. Ik lachte hardop toen ik de foto zag en ging snel verder.
Mijn oog viel ineens op een foto en ik kreeg ineens een heel raar gevoel van binnen. Ik pakte het lijstje en keek er goed naar, om ervoor te zorgen dat ik echt zag wat ik dacht dat ik zag. Het was een foto van Seath, samen met een jongen die een zoen op haar wang gaf. Ze leken allebij ontzettend gelukkig en ik herkende de jongen. Het was Jeffrey! ‘Omg.’ Zei ik deed mijn hand voor mijn mond, maar alsnog moest ik glimlachen. ‘Wat?’ vroeg Percy achter me en ik wilde hem net de foto laten zien, toen Seath de woonkamer weer binnen kwam.
‘Wat is er?’ vroeg ze toen ze mijn blije gezicht zag.
‘Seath, heb jij mij niet iets te vertellen? Want volgens mij heb ik hier het een en het ander gemist!’