25

er zijn een paar maanden voorbij gegaan sinds Fred en ik bij het meer zaten.
We hebben in de tussentijd veel contact met elkaar gehad, en George en ik worden ook steeds betere vrienden.
We stonden nu, met Ravyn en Kohaku, bij het treinstation om weer terug te gaan naar huis.
Ons eerste jaar op Hogwarts zat erop! Het leek zo snel te zijn gegaan.
We keken hoe alle andere kinderen de trein in liepen terwijl ze hun koffers afgaven. Die kon je afgeven als je dat nou, maar ik hield die van mij toch maar bij me, ik was daarin nogal wantrouwig.
Fred en George bleken hetzelfde te doen.
'Komen jullie bij ons in de wagon zitten?' vroeg Kohaku aan George, en ik voelde me warm worden van binnen. We waren namelijk al wel goede vrienden, maar toch vond ik het altijd nog een beetje eng om dicht bij ze in de buurt te zijn.
'jah is goed.' zei George en Fred knitke ook. 'Leo moet maar andere mensen zoeken dit keer.' zei hij en hij liep weer een stap naar voren.

Toen we eindelijk een lege wagon gevonden hadden gingen we zitten. We zaten met z'n 5en in 1 kabine, dus het was redelijk krap.
Ik ging bij het raam zitten met Fred naast me, en tegenover me George.
De trein begon te rijden en Kohaku en George hadden een hele discussie over hoe je het beste een klas voor de gek kon zetten.
Ravyn keek naar de mensen die voorbij liepen in het kleine gangetje dat door heel de trein heen liep.
'Bne je op iets aan het wachten Rav?' vroeg ik, toen ik haar zo zag zien zitten.
'Ik wacht op de snoepjesmevrouw.' antwoorde Ravyn zonder me aan te kijken.
'Oke.' zei ik. 'Waarom?'
'Ik wil graag iets kopen voor mijn jongere broertje.'
'Heb jij een jonger broertje dan?' vroeg Kohaku.
'Jah, hij komt pas over 5 jaar hier op school. Hij heet Rowyn.'
'En laat me raden, hij wilt graag snoep hebben van zijn grote zus.' zei Kohaku.
'Nou, hij heeft nog nooit een pompoentaartje op, omdat mijn ouders er nooit een voor hem willen kopen. En daarom koop ik er nu een voor hem. Ik weet zeker dat hij daar heel blij mee zal zijn.
Ik luisterde naar het gesprek tussen Kohaku en Ravyn. Fred was intussen met George aan de praat gegaan.
Ik keek naar buiten en zag dat we net vertrokken waren.
'Het jaar is snel gegaan he Lyne.' zei Fred ineens naast me en ik schrok op.
'Ja, inderdaad.'
'Wel een leuk jaar, leuker dan vorig jaar in ieder geval.' zei George.
'Oh, en waarom is dat?' vroeg ik verbaast.
'Toen kende we jou nog niet.' antwoorde Fred.