22

Ik sprak die avond niet echt veel meer.
Kohaku en Ravyn vertelde wel wat ze allemaal gedaan hadden in de vakantie, maar ik luisterde maar met een half oor.
Zouden ze echt verliefd op me zijn? Kom nou toch, dat kan toch helemaal niet. Ik zit een klas lager dan hun.
'Ik denk dat ik maar eens naar bed ga.' zei ik en Kohaku en Ravyn hielden op met praten.
'Ow, oke. Weltrusten dan.' zei Kohaku en Ravyn keek me alleen maar aan.
Ik liep naar de slaapkamer en ging nog even achter het kleine bureautje zitten.
Ik wilde weer een brief schrijven naar Fred en George.

He Fred en George.
Jammer dat het al weer de laatste dag van de vakantie is.
Ik heb een hele leuke tijd gehad samen met jullie.
Kohaku en Ravyn zijn vandaag thuis gekomen, en we hebben daarnet heel de tijd gepraat over de vakantie enzo.
Zijn jullie vrienden vandaag ook weer terug gekomen? Vast wel.

Weltrusten en veel succes morgen weer met de lessen.

Doei Lyne.


Ik deed het in een envolop en gaf het aan Lilith, die pas terug was gekomen en al bij het raam stond.
'Wees voorzichtig.' zei ik en Lilith vloog weg.
Ik ging snel in bed liggen. en Ik sliep bijna meteen als een blok.

'Lyne, Lyne... word wakker!' zei Kohaku en ze schudde me door elkaar.
'Wat, wat is er?' vroeg ik, nog half slapend.
'Iets met Ravyn, word nou wakker.'
Ze bleef me door elkaar schudden en ik wreef in mijn ogen.
Ravyn zat in haar licht roze pyjama op haar bed, met een brief op haar schoot.
'Wat is er?' vroeg ik nog een keer en Ravyn begon weer te huilen.
Ik keek Kohaku vragend aan.
Aislyn en Ailene (die weer terug was van de ziekenzaal) gingen bij Ravyn op bed zitten en wreven over haar rug heen om te troosten.
'Slecht nieuws.' fluisterde Kohaku.
Ik vroeg maar niet wat, want ik wist toch wel dat ik het te weten zou komen.
'Mag ze de brief lezen?' vroeg Ailene zacht en Ravyn knikte.
Ik pakte de brief en las hem door.
Het was een brief van haar vader en moeder.
Ik sloeg mijn hand voor mijn mond.
Er stond in dat Ravyn's grootvader en grootmoeder overleden waren bij een ernstig ongeluk!
Ik keek de huilende Ravyn met grote ogen aan. Ik was ineens klaar wakker, geen wonder.
'Ravyn, wat erg voor je!' zei ik, nog steeds met mijn hand voor mijn mond.
'Gecondoleerd.'
'Dank je.' zei Ravyn, zonder me aan te kijken.
Ik trooste Ravyn nog een beetje, en ging me toen maar aankleden, want we moesten naar het ontbijt toe.
'Kom je ook Ravyn?' vroeg Aislyn en Ravyn knikte maar.
Alleen ik zag meteen dat ze er helemaal geen fit voor had.
We liepen met z'n vijven naar de grote zaal.
Iedereen was nog half slapend, maar sommige waren al klaar wakker.
We gingen aan de tafel van Ravenclaw zitten en ik pakte weer 4 sneedjes toast.
Ondertussen zocht ik door de zaal heen.
Of ik Cara zag. Maar ook of ik Fred en George kon vinden.
Tot mijn spijt zag ik ze niet. Waarschijnlijk waren ze nog in de leerlingenkamer van Gryffindor.
Ik begon marmelade op mijn brood te smeren en at het op.
Maar Ravyn at helemaal niets.
'Je moet wel wat eten Rav.' zei Kohaku. Maar Ravyn luisterde niet.

De lessen waren voor het eerst ontzettend saai.
Mijn hoofd stond er totaal niet naar! Ik moest alleen maar aan die arme Ravyn denken.
Die al heel de dag niets gezegt had nadat we haar getroost hadden...