Proloog

Olly

Met mijn muziek lekker hard loop ik over de dijk. Met een vaart haal ik een oud, wandelend stelletje in. Op het moment dat mijn blik kruist met hen, geef ik een subtiele glimlach. Ondanks dat ik een staart in heb, plakt er een plukje haar in mijn nek. Binnen in mijn sportkleding lijkt het wel een sauna en mijn benen lijken me niet meer te kunnen dragen, dus plof ik neer op het eerste de bankje. Zwaar ademend hang ik achterover.
Opeens stopt mijn muziek. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik pak mijn mobiel uit mijn zak. Mam, staat er. Ik neem op.
‘Ja?’ Vraag ik misschien een beetje bot.
‘Hé schat, kom je naar huis? Er is hier iemand voor je.’ Zegt ze. Aan haar toon hoor ik dat ze grijnst.
‘Wie dan?’ Vraag ik, maar antwoord krijg ik niet, want ze hangt gelijk weer op.
Met weer een diepe zucht, duw ik me omhoog van het bankje. Terwijl ik naar huis jog, probeer ik te bedenken wie er zou kunnen zijn, maar er komt niets in me op.
Ik duw de schuttingdeur open en check mezelf snel even in de spiegel die in de tuin hangt. Ik doe mijn haar los en veeg mijn voorhoofd af. Nu maar hopen dat ik niet stink.
Als ik de achterdeur open valt mijn blik op mijn grijnzende moeder.
‘Ga maar naar boven.’ Zegt ze en ze duwt me de trap op.
Ik kijk haar vragend aan en ze wuift dat ik moet gaan. Als ik mijn kamer in stap, zit er een jongen met licht blond haar op mijn bed. Zijn blik gaat van zijn handen naar mij en een glimlach verschijnt op zijn gezicht.
‘Ehm…hoi.’ Zeg ik met een vragende toon.
Zijn glimlach word nog groter en ik besluit naast hem te gaan zitten.
‘Wat doe je hier eigenlijk?’ Vraag ik. Als ik hem aankijk, zie ik dat hij lichtelijk in de paniek schiet. Snel wend hij zijn blik af en begint iets te mompelen.
‘Olly,’ Zegt hij nu iets duidelijker. ‘ik moet gaan.’
Ik kijk hem verbaasd aan. Was dat het? Hij staat op, pakt zijn tas en beent naar mijn kamerdeur. Voor hij de deur open kan doen pak ik zijn arm. Hij twijfelt, maar draait zich toch om. Daar staan we dan. Met iets minder dan vijftien centimeter tussen onze neuzen is het net te veel afstand om zijn adem te voelen. Ondertussen heb ik nog steeds zijn arm vast en die laat ik nu langzaam los. Met diezelfde hand, haal ik een pluisje van zijn schouder. Zijn ogen volgen mijn hand en kijken me dan weer recht aan.
‘Waarom ben je hier?’ vraag ik hem, bijna fluisterend.
‘Ik kan mijn ogen niet van je af houden.’ Fluistert hij, net hard genoeg dat ik het kan horen. Ik reageer niet, waardoor zijn gezicht een beetje vertrekt en hij zijn blik weer afwend.
‘Olly, reageer alsjeblieft,’ Hij kijkt me weer aan. ‘Moet ik je dan echt gaan vertellen dat ik verliefd op je ben geworden?’
Ik begin een beetje te blozen. Hij merkt het en streelt mijn wang.
‘Als jij jezelf nou eens zag hoe ik dat doe.’
Zijn hand van mijn haar naar mijn schouder en zo naar mijn hand. Voorzichtig pakt hij hem vast. Heel mijn lichaam tintelt en het is een heerlijk gevoel. Een glimlach siert zijn gezicht en ik glimlach terug. Hij laat zijn tas vallen en met zijn vrije hand haalt hij een verdwaald plukje haar uit mijn gezicht. Zijn gezicht komt dichterbij en als ik denk dat hij me gaat zoenen geeft hij een kus op mijn wang, net naast mijn lippen. Hij laat mijn hand los, pakt zijn tas weer en loopt weg.
Helemaal verstard blijf ik achter. Als ik de voordeur dicht hoor vallen ga ik weer zitten op mijn bed. What the hell just happened? Heeft de knapste jongen ooit mij net echt vertelt dat hij verliefd op mij is?
Met mijn vingers ga ik over de plek die hij gekust heeft en het begint opnieuw te tintelen. Doordat ik diep in mijn gedachtes ben gezonken, heb ik niet gehoord dat mijn moeder de trap op is gekomen.
‘Wat een leuke jongen.’ Zegt ze vanuit de deuropening.
Ik schrik uit mijn gedachtes en kijk haar vragend aan.
‘Ik zei dat het een leuke jongen is.’ Legt ze uit.
Ik mompel iets dat op een ja moet lijken en sta op. Ik loop mijn kamer uit, naar de badkamer. Snel haal ik een borstel door mijn haar. Met mijn gedachtes zit ik nog bij hem en wat hij gezegd heeft.