Veertien

Gregory

'Renée, Renée' verstoord opent ze haar ogen half en zucht diep, 'Je zakt weg, je moet iets eten' 'kslapen' komt er met moeite uit haar mond, 'Nee je kan nooit gelijk slapen, dus dit is niet goed' paniekerig begin ik de kokosnoot te breken en geef haar dan een halve, 'Je moet het opdrinken' met moeite drinkt ze het op en slaat dan haar armen om haar buik heen. Voorzichtig ga ik achter haar zitten en leg mijn armen om die van haar heen. 'Heb je zo veel pijn? Renée?' een zacht knikje tegen mijn schouder 'kslapen' 'Oke ga maar slapen, ik blijf bij je' gelijk zakt ze weg met mijn hand op haar pols om haar hartslag te voelen, probeer ik een oplossing te vinden voor haar plotselinge instorting, maar er is niets waarmee ik haar kan helpen, alleen met een boot die ons terug brengt naar ons leven. Na ongeveer een uur met Reneé in mijn armen gelegen te hebben schud ik haar zachtjes heen en weer, bang dat ze anders niet meer wakker word. 'Reneé' 'hmm' 'je moet weer iets drinken hoor' ik zet de kokosnoot aan haar mond en beetje bij beetje drinkt ze de melk op. 'Ik wil naar huis' moeizaam draait ze zich om tegen mijn borst en klamt zich dan stevig aan mij beet. 'Dat gaan we ook, ze vinden ons echt wel'

4 lange dagen en nachten later

Renée had haar uitgemergelde lichaam opgerold en staarde met haar grote ogen in de leegte. Ze was al erg dun maar nu was er werkelijk geen grammetje vet meer over. Ook ik begon op mijn reserves te leven en het kan ook niet lang meer duren of ik zal ook mezelf moeten overgeven aan de uitputting van dit leven. Gisteren had het zo hard gestormd dat er een aantal bomen op het vliegtuig gestort waren waardoor nu het vliegtuig los kwam van het zand en door het water langzaam los gespoeld werd. Onze laatste kans anders zullen wij hier samen sterven..

Argh baal beetje van dit hoofdstuk.. heb het zevenhonderdkeer overnieuw geschreven gelezen etc maar het word niet zoals ik wil:P njah heb je weleeeens:p Vermaakt iedereen zich een beetje in deze prachtige ZOMERvakantie:P x