Hoofdstuk 31.

Kiro's pov;

'Ja hoor,' zeg ik zwakjes. 'Tot straks.'
Samantha loopt weg, vlak voordat ze de deur opentrekt kijkt ze nog even om. Ze glimlacht.
Ik glimlach terug en als ze weg is, zucht ik.
Wat is het toch moeilijk om mij te zijn!

Samantha's pov;
'Ben ik weer,' probeer ik zo opgewekt mogelijk te zeggen. Maar eigenlijk zit ik in over Kiro.
Ik schenk snel wat te drinken in en ga met de jongens op de bank zitten.
Even later komt Kiro binnen. Hij heeft nauwelijks make-up op, alles wat er nog opzit, zijn een paar zwarte vegen op zijn wangen.
'Mijn gód!' roept Strify geschrokken en hij rent op Kiro af.
Ik zie hoe Yu troostend een arm om Shin heen slaat en hem woordjes in zijn oor fluistert.
Ik zucht. Dit gaat echt verkeerd...

Yu's pov;
'Kiro, je maakt Shin en Strify helemaal van streek. Wat heb je nu weer gedaan?' zeg ik geïrriteerd. Ergens is het wel zielig, maar Kiro heeft er ook een handje van om te overdrijven.
'Niks,' zegt Kiro vlug, 'Het spijt me echt, ik wilde niemand van streek maken. Ik voel me gewoon niet zo lekker...'
Hij glimlacht flauwtjes en gaat zitten.
Wat zéí ik je? Gewoon een schreeuw om aandacht. Typisch Kiro... =o


reacties?