Capite 16; Escape from the Underworld

‘Wat dachten jullie nu te doen?’ vroeg Hades lachend toen de bloedhonden onze weg versperden. ‘Jullie komen niet bij jullie wapens, en al zouden jullie daar komen, dan nog zouden jullie het niet redden tot de uitgang’ zei Persephone. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar de andere, maar hun blikken waren strak gericht op de bloedhonden. Één verkeerde beweging en we gingen eraan. ‘En nu?’ vroeg Jonna zich af. ‘Ik zei nog zo dat het niet ging lukken, maar nee waarom zouden we ook naar Chelsea luisteren’ dacht Chelsea. ‘Als ik jullie was zou ik maar heel snel weer terug op jullie plaats gaan zitten’ zei de vrouw die naast Persephone stond. ‘Als ik mezelf even voor mag stellen, mijn naam is Hekate, godin van de grenzen en kruispunten. Als jullie willen kan ik jullie ook ‘begeleiden’ naar jullie plaats’. Haar ogen stonden op scherp en ik kon mezelf wel inbeelden wat ze daarmee bedoelde. ‘Ik denk dat dat niet nodig zal zijn, Hekate’ hoorde ik de stem van Anemoi ineens zeggen. Achter Hades stonden de 5 docenten van onze school, in de gevechtshouding. Al hadden we nog niet veel les gehad van Eileithyia en Eris, ze stonden wel zij aan zij met de andere docenten, om ons uit deze puinhoop te krijgen. ‘Ach kijk nou, de goden sturen 5 docenten, in plaats van dat ze zelf komen. ‘Wie zegt dat wij niet komen’ hoorde we een stem helemaal aan de andere kant zeggen. Toen we ons omdraaide stonden daar de 5 goden en godinnen, Zeus, Hestia, Poseidon, Demeter en Hera. ‘Ach kijk nou wat een leuke verrassing van mijn broeders en zusters’ zei Hades. ‘Wie had dat nou toch ooit gedacht dat wij nog een familie reünie zouden doen’. ‘Ik ben blij dat je het leuk vind om ons te zien’ zei Demeter. ‘Maar jammer genoeg komen we niet voor iets gezelligs, geef onze kinderen onmiddellijk terug!’. Hades en Persephone keken elkaar aan en schoten in de lach samen met Hekate en Charon. ‘Wat is er zo grappig?’ vroeg Hestia op een geïrriteerde toon. ‘Kijk jezelf nou toch is staan’ zei Hades onder het lachen door. ‘Ja, vind je het grappig?’ vroeg Zeus. ‘Hilarisch’ zei Persephone. ‘En vind je dit soms ook nog steeds grappig?’ vroeg Poseidon. Hij hield zijn drietand in de lucht en een enorme waterbol kwam tevoorschijn die regelrecht op Hades afging. Hades ontweek de waterbol en het gevecht was geopend.

Op dat zelfde moment sprongen de 5 docenten op de bloedhonden af en begonnen er tegen te vechten. We dachten geen seconde na en pakten stuk voor stuk onze wapens. Uit mijn handvat sprong gelijk mijn zwaard en sprong meteen op een gevleugeld wezen af. Ik stak mijn zwaard recht tussen zijn ogen en tot mijn grote verbazing werd hij volledig geëlektrocuteerd. Toen hij verschroeit op de grond viel, keek ik met grote ogen naar mijn zwaard. Over mijn zwaard liepen zichtbare elektrische ladingen die blijkbaar veel stroom afgaven. Ik keek naar Zeus die heftig met zijn bliksemschicht tegen Hades aan het vechten was. Ook over zijn bliksemschicht liepen elektrische ladingen, die eraf vlogen als hij een bepaalde beweging maakte met zijn schicht. Ik richtte mijn concentratie weer op een van de vele monsters die op me af kwamen rennen en maakte precies dezelfde beweging als mijn vader deed. Een blauw gekleurde lading vloog van mijn zwaard af en trok het monster volop zijn borst. Hij viel geroosterd en dood neer. ‘Te gek’ hoorde ik Jonna achter me zeggen. ‘Als je ouders hier zijn, kijk dan goed naar de manier hoe ze vechten, misschien heb je er wat aan’ dacht ik zo dat de andere het allemaal konden horen. De blikken van Coendro, Sandra, Jonna, en Fenarry gingen gelijk naar hun ouders en even later konden ook hun meer dan alleen klappen uitdelen met hun wapens. ‘Vervloekt!’ hoorde ik Hades ineens achter me zeggen. Ik zag dat hij op de grond gewerkt was, samen met Persephone. ‘Het is tijd om te gaan!’ schreeuwde Zeus over de vechtende massa uit. Hij hield zijn schicht in de lucht en alles werd wit voor mijn ogen.