Battle 3.11

Nu staat er een loveseat, waar nauwlijks één persoon op kan zitten door de vele kussens. Ik staar naar het rood roze ding voor me, en ik weet gewoon dat Harry naast me ook zit te staren. Ik doe een stap dichterbij en strek mijn armen. Zo snel als ik kan haal ik er zo veel mogelijk af. En nog steeds is de bank klein. Ik ga helemaal aan de ene kant zitten. Harry volgt en gaat aan de andere kant zitten van de stoel. Nu zit er nog maar zo'n twintig centimeter maximaal tussen ons. Veel te weinig dus. 
'Dus, Harry,' vraagt Matt, die onze actie blijkbaar wel lachen vindt. Caroline niet, ofcourse. 
'Vertel eens hoe de samenwerking ging.' 
'Nou,' begint Harry. Onee, hij gaat liegen. Dat kan ik gewoon horen aan de manier waarop hij praat. 'Het ging stukken beter dan we dachten. We dachten beide dat we telkens gingen bekvechten, maar dat viel echt heel erg mee.' 'Vind jij.' mompel ik. Matt lacht en Caroline zucht. 
'Nou, Harry, volgens mij heeft Demi toch echt gelijk. Volgens ons, en dan bedoel ik iedereen en ook de kijkers, hebben jullie inderdaad zitten bekvechten. Want we ebben de kijkers laten kiezen wie ze deze week wilden volgen. En raad eens wie de meeste stemmen had?' 
En dan gaat er achter hem een scherm aan, waarop Harry en ik verschijnen. Het laat zien hoe  Harry eerst achter Louis aanrent en dan opeens stopt en mij aankijkt. Hoe hij om mijn mobiel vraag en hoe ik hem met twijfeling geef. En hoe we opeens samen werken. En dan schiet hij opeens over naar de tijd dat Harry begon te zeuren over zijn tekst. En weer maakt dat me boos. 
'Nou Harry, volgens mij ging het toch niet zo heel goed zoals je zei. Want na dit stuk, waren jullie niet meer te bekennen in de zaal. Ohja, geen zorgen, we hebben niet gehoord welk lied jullie zouden zingen. Daar hebben we het geluid weggehaald en hebben we het beeld onscherp gemaakt. ' 
Matt glimlacht en kijkt naar mij. 
'Dus Demi, hoe ging het echt?' 
Ik glimlach even. 'Nou, ik moet zeggen, nadat Louis Harry in de vriezer had opgesloten, kwam hij opeens met hele goede ideeën. Maar tja, toen moest hij opeens zeuren over zijn tekst.'
'Zeuren iver de tekst, dat hadden we gezien. Maar het stuk van de vriezer, daar hadden we geen camera's. Dus Harry, vertel ons eens, ben je een beetje afgekoeld?' 
Caroline kijkt naar mij, alsof Harry nu iets zou zeggen dat mij zou beledigen. Gelukkig voor Harry, doet hij dat niet.
'Nou, ik moet zeggen, in het begin vond ik het echt helemaal niet grappig, maar na een tijdje zag ik in dat dat Louis' humor gewoon was en kon ik er gewoon om lachen. Maar als hij het niet had gedaan, was ik waarschijnlijk ook niet op het idee van dit lied gekomen.' 
'Daar heb je een punt.' zegt Caroline, met een beetje tegenzin, maar het was weer eens tijd dat ze iets zou zeggen. 
'Dus Harry,' begint Matt weer. 'als je dit zo'n goed idee vond, waarom ging je dan zeuren over de tekst?' 
'Ik eh..' stamelt Harry en dan gaat de zoemer. Onze tijd is op. En de reclames zijn begonnen. 
Caroline rent er gelijk vandoor.
'Demi,' begint Matt. 'van mij mag je Harry gewoon slaan hoor.' 
'Dat zal ik zeker een keertje doen. Dankje.' lach ik terug. 
'Ik zit er nog gewoon naast hoor!' roept Harry verontwaardigt. 
Snel sta ik op en loop ik van het podium af. 'Jake! Waar is Lisanne?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op terwijl Bobsle naar de zijkant van de kamer wijst. Daar zit ze met Liam. Heel schattig. En nergens is de rest van One Direction te bekennen. Waarschijnlijk heeft Zayn ervoor gezorgd dat ze alleen zijn, want Niall snapt het misschien niet, en Louis wil ze waarschijnlijk storen. 
Ik zucht en kijk naar het schermpje. Je kan Harry en Matt nog na zien praten. Maar nieuwsgierig ben ik totaal niet.