De 100e Hongerspelen - 74

“Ian!” Vania liet Rue los en rende dolblij op hem af. Ian keek op. Ondanks de pijn kon hij een glimlach opbrengen. Zijn geliefde leefde nog en was hier, samen met Rue. Even keek hij Seija wantrouwend aan, maar aangezien Vania haar bleek te vertrouwen kon hij dat best ook doen.
“Hoi lieverd”, kreunde Ian.
“Ian, wat is er met je arm?”, vroeg Vania geschrokken.
“Speer”, zei hij. “Prescott uit tien, hij viel me aan, ik heb hem vermoord.” Vania schrok even van die mededeling en Rue zocht bescherming bij Seija.
“Rustig maar Rue”, suste Seija. “Ian is niet slecht hoor. Het was een ongeluk.”
“Maar, maar”, stamelde het meisje.
“Je moet niet bang zijn, ik beloof het”, zei Seija zacht. Ze trok Rue tegen zich aan. Vania keek even naar Rue, maar Ian was nu belangrijker.
“Dat moet verzorgd worden”, zei ze vastberaden. “Heb je het al uitgespoeld?”
“Nee”, verzuchtte Ian. “Ik kreeg mijn rugzak niet te pakken.”
“Kom hier, ik help je.” Vania hielp Ian de rugzak van zijn rug te halen. Ze bekeek wat er in zat. Water, dat zou ze zeker nodig hebben om de wond uit te kuisen. En een verbanddoos! “Dit kan even pijn doen”, zei ze. Ze goot het water over de wond. Ian beet zijn tanden zowat stuk in een poging het niet uit te schreeuwen. Seija bekeek de kaart.
“Maak je geen zorgen, er is niemand in de buurt”, beloofde ze. Ian schreeuwde het meteen uit van de pijn.
“Sst, het zal wel beteren straks”, suste Vania, en drukte een zoen op zijn wang.

***

“Het is gelukt!” Peeta liep opgelucht naar Katniss. “Ik heb het geld, de sponsors verdrongen zich bijna.”
“Geweldig”, Katniss vloog hem om de hals. “Zal ik naar de spelmakers gaan?”
“Doe maar”, stemde Peeta in. Hij gaf haar het geld. Katniss haastte zich weg. Waarom wilde ze eigenlijk zelf gaan, vroeg ze zich af. Om Adriënne, besefte ze. Ze wilde haar zien, zien hoe ze reageerde als Katniss plots voor haar neus stond. Ze miste haar vriendin. Maar tegelijk was ze er ook nog niet helemaal uit of ze haar kon vertrouwen.