Hoofdstuk 7

Ik keek naar Fred terwijl de tranen over zijn wangen stroomden. We stonden in de winkel, of wat ervan over was. De Deatheaters waren weg maar hadden een spoor van verwoesting achtergelaten. George was nog steeds bij Luna. Ik had het idee dat hij bang was voor de ravage die hij hier tegen zou komen. Overal lag glas, scherven van potten en artikelen oer de grond verspreid. Ik keek toe hoe Fred langzaam rond scharrelde. 'We moeten kijken of er nog wat te redden valt,' zei ik zachtjes. Mijn stem trilde van woede. Deze winkel was het levenswerk van de tweeling. En we hadden machteloos gestaan toen het vernietigt werd. Ze waren met te veel geweest. Ook piekerde ik over het blonde haar dat ik had gezien toen de geheime opening in de muur werd geopend. Was het van Draco Malfoy geweest? Al deze gedachten hielden me in hun greep terwijl ik hielp op te ruimen. Toen we uiteindelijk klaar waren zat Fred verslagen op een stoel. We hadden 3 dozen vol spullen kunnen redden. De rest was vergaan. We waren nog niet in het magazijn geweest. Het was daar eindeloos groot en we wilden gewoonweg niet zien wat het met Fred en George zal doen als ze het daarbinnen zagen. Ik had net de ruiten gerepareerd door middel van magie toen we van boven een gil hoorden en George in paniek de trap af kwam rennen. 'Ze bloed!' schreeuwde hij in paniek.